หนังสือนี้แสดงให้เห็นถึงทัศนคติของชนชั้นนำในสังคมที่สนับสนุนรัฐประหาร ที่เห็นว่า คนจนมีประชาธิปไตยมากเกินไป และโดยเขาเหล่านั้นแบ่งประเทศไทยว่ามีสองชนชั้นใหญ่ๆ คือ "ชนชั้นกลางที่กระจ่างแจ้งและเข้าใจประชาธิปไตย" กับ "ชาวชนบทและชาวเมืองที่ยากจนอันแสนจะโง่เขลา" และหนังสือได้วิพากษ์นักวิชาการที่มีชื่อเสียง อาทิเช่น เอนก เหล่าธรรมทัศน์, ธีรยุทธ บุญมี และอดีตนายกรัฐมนตรี อานันท์ ปันยารชุนว่าปัจจุบันได้หันมาส่งเสริมแนวความคิดคุณค่าของเอเชีย เพื่ออธิบายเหตุผลของการทำรัฐประหารในครั้งนี้ โดยนักวิชาการเหล่านี้มองว่า ประชาธิปไตยแบบไทยๆ นั้น ควรจะเป็นระบบผสมโดยการแบ่งปันอำนาจระหว่างรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งกับสถาบันกษัตริย์[2]