เมนูนำทาง
อักษรมอญ ประวัติอักษรมอญโบราณพัฒนามาจากอักษรยุคหลังปัลลวะ พบจารึกอักษรนี้ในเขตหริภุญชัย เช่นที่ จารึกแม่หินบดเวียงมะโน [2] เวียงเถาะ อักษรมอญถูกพัฒนาขึ้นใช้ก่อนอักษรขอม และแตกต่างจากอักษรขอมที่พัฒนาจากอักษรในอินเดียใต้เช่นเดียวกันคือ อักษรมอญตัดบ่าอักษรออกไป ทำให้รูปอักษรค่อนข้างกลม ส่วนอักษรขอมเปลี่ยนบ่าอักษรเป็นศกหรือหนามเตย
อักษรมอญ ที่เก่าแก่ที่สุดนั้น ค้นพบในประเทศไทย หลักฐานที่พบคือ จารึกวัดโพธิ์ร้าง อายุราวพุทธศตวรรษที่12 เป็นอักษรมอญโบราณที่เก่าแก่ที่สุด ในบรรดาจารึกภาษามอญที่ได้ค้นพบ ในแถบเอเชียอาคเนย์ทั้งหมด ปรากฏเป็นจารึกที่เขียนด้วยตัวอักษรปัลลวะ ที่ยังไม่ได้ดัดแปลงให้เป็น อักษรมอญ และได้พบอักษรที่มอญประดิษฐ์เพิ่มขึ้น เพื่อให้พอกับเสียงในภาษามอญ แสดงว่ามอญใช้อักษรปัลลวะในการสื่อสาร[3] อักษรที่ประดิษฐ์เพิ่มนี้ยังได้พบในจารึกเสาแปดเหลี่ยมที่ศาลสูง เมืองลพบุรี ข้อความที่จารึกเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา สันนิษฐานว่า จารึกในราวพุทธศตวรรษที่ 14-15 อักษรจารึกในศิลาหลักนี้ เรียกว่า ตัวอักษรหลังปัลลวะ[4]
อักษรมอญและพม่า | ||||
พยัญชนะมอญและพม่า | ||||
က (k) | ခ (hk) | ဂ (g) | ဃ (gh) | င (ng) |
စ (c) | ဆ (hc) | ဇ (j) | ဈ (jh) | ည (ny) |
ဋ (t) | ဌ (ht) | ဍ (d) | ဎ (dh) | ဏ (n) |
တ (t) | ထ (ht) | ဒ (d) | ဓ (dh) | န (n) |
ယ (y) | ရ (r) | လ (l) | ဝ (w) | သ (s) |
ဟ (h) | ဠ (l) | (b)* | အ (a) | (b)* |
สระลอยพม่า | ||||
အ (a) | ဣ (i) | ဤ (ii) | ဥ (u) | ဦ (uu) |
ဧ (e) | ဩ (o) | ဪ (au) | ||
สระลอยมอญ | ||||
အ (a) | အာ (aa) | ဣ (i) | (ii)* | |
ဥ (u) | ဥႂ (uu) | ၉ (e) | အဲ (ua) | ဩ (au) |
(aau)* | အံ (aom) | အး (a:) | ||
สระประสม | ||||
ဢာ (aa) | ဢိ (i) | ဢီ (ii) | ဢု (u) | ဢူ (uu) |
ေဢ (e) | ဢဲ (ua) | ေဢာ (au) | ||
เครื่องหมาย และอักขระพิเศษ | ||||
ဢံ (อนุนาสิก) | ဢ့ (อนุสวาร) | |||
ဢး (Visarga) | ဢ္ (Virama) | |||
၊ (Little Section) | ။ (Section) | |||
၌ (Locative) | ၍ (Completed) | |||
၏ (Genitive) | ၎ (Aforementioned) | |||
ၐ (sha) | ၑ (ssa) | ၒ (r) | ၓ (rr) | ၔ (l) |
ၕ (ll) | ၖ (r) | ၗ (rr) | ဢၘ (l) | ဢၙ (ll) |
ตัวเลข | ||||
၀၁၂၃၄၅၆၇၈၉ | ดูที่เลขมอญ และเลขพม่า | |||
* มีใช้เฉพาะในภาษามอญ ไม่มีในชุดอักษรพม่า | ||||
????? | หน้านี้มีตัวอักษรพม่าที่อาจจะไม่แสดงผล ควรติดตั้งฟอนต์ยูนิโคด 5.1 สำหรับอักษรพม่า |
ประมาณพุทธศตวรรษที่ 16-17 ตัวอักษรมอญแบบปัลลวะได้คลี่คลายมาเป็นตัวอักษรสีเหลี่ยมที่เรียกว่าอักษรมอญโบราณและเปลี่ยนแปลงขนาดเล็กลงในระยะต่อมาตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ 21 จนกลายเป็นอักษรมอญปัจจุบันซึ่งมีลักษณะกลม ซึ่งเกิดจากอิทธิพลของการจารหนังสือโดยใช้เหล็กจารลงบนใบลาน
เมนูนำทาง
อักษรมอญ ประวัติใกล้เคียง
อักษรมอญ อักษรมองโกเลียแหล่งที่มา
WikiPedia: อักษรมอญ http://www.ethnologue.com/show_language.asp?code=m... http://www.youtube.com/watch?v=KG8kfSrJyks&list=PL... http://www.burmalibrary.org/docs21/Language/Jenny-... http://www.jseals.org/seals23/sawada2013properties... http://www.unicode.org/charts/PDF/U1000.pdf http://www.unicode.org/charts/PDF/UA9E0.pdf http://www.unicode.org/charts/PDF/UAA60.pdf http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscri... http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscri... http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscri...