อักษรลัณฑะ (Laṇḍā) พัฒนามาจากอักษรศารทา เมื่อราว พ.ศ. 1500 ใช้เขียนภาษาปัญจาบ โดยชาวปัญจาบและชาวสินธ์ แต่ไม่เหมาะสม เพราะภาษาปัญจาบมีเสียงเพิ่มเติมขึ้น จนราว พ.ศ. 2100 อักษรนี้เป็นแม่แบบ ในการประดิษฐ์อักษรใหม่คือ อักษรคุรมุขีที่เหมาะกับภาษาปัญจาบมากกว่า เมื่อประมาณ พ.ศ. 2390 นำอักษรลัณฑะมาใช้เขียนภาษาสินธี ในช่วงสั้นๆ ก่อนจะเปลี่ยนมาใช้ อักษรเทวนาครีและอักษรอาหรับดัดแปลงแทน ในอีก 50 ปีต่อมา