จากการวิเคราะห์ของสแตนฟอร์ทบิสิเนสสคูล[3] พบว่าผู้ซื้อหนังสือส่วนใหญ่ใช้อันดับของ 'ไทมส์ เป็นแนวทางในการซื้อ จากกรณีศึกษา สรุปได้ว่านักเขียนที่ไม่ค่อยได้รับการรู้จักต่างได้รับประโยชน์อย่างมากจากอันดับรายการ ในขณะที่นักเขียนหนังสือขายดีตลอดกาล อย่างเช่น ดาเนียล สตีล หรือ จอห์น กริสแฮม ไม่พบประโยชน์จากการเพิ่มยอดจำหน่ายนี้

รายการขายดีที่สุดอาจไม่สะท้อนถึงการขายหนังสือโดยรวม หนังสือที่ไม่เคยติดอันดับของรายการก็สามารถขายได้คล่องไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าหนังสือติดอันดับของรายการ[4] นี่เป็นเพราะอันดับหนังสือขายดีสะท้อนให้เห็นเฉพาะยอดจำหน่ายของแต่ละสัปดาห์ แต่ไม่ได้นับยอดรวมทั้งหมด ดังนั้น หนังสือเล่มหนึ่งอาจจะขายได้มากในสัปดาห์นั้นและสามารถติดอันดับรายการ ในขณะที่รายการอื่นอาจเป็นไปแบบช้าๆและไม่ติดอันดับรายการ หากแต่จำนวนครั้งที่พิมพ์กลับเพิ่มมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป