อัลตรามารีนมาจากคำภาษาละตินกลาง ultramarinus แปลว่าโพ้นทะเลเนื่องจากนำเข้ามาจากทวีปเอเชียผ่านทางทะเล[3] อัลตรามารีนเป็นรงควัตถุสีน้ำเงินที่ดีที่สุดและราคาสูงที่สุดในช่วงสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยาเนื่องจากบดด้วยมือยากและมีเพียงแร่คุณภาพสูงสุดที่ให้สีน้ำเงินสด[7][8] มีการปรับปรุงวิธีสกัดอัลตรามารีนในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 13 ซึ่งบันทึกโดยเซนนิโน เซนนีนี จิตรกรชาวอิตาลีโดยนำสารพื้นผสมกับไข ยางไม้และน้ำมัน ก่อนห่อด้วยผ้าและนำไปนวดในสารละลายด่างเจือจางอย่างน้อยสามครั้ง ซึ่งในครั้งสุดท้ายจะได้สสารสีน้ำเงินจำนวนเล็กน้อย[9]

จิตรกรใช้อัลตรามารีนอย่างแพร่หลายในคริสต์ศตวรรษที่ 14–15 เพื่อเสริมสีแดงชาดและทองในเอกสารตัวเขียนสีวิจิตรและจิตรกรรมแผง บางส่วนสงวนไว้ใช้เฉพาะกับเสื้อคลุมพระแม่มารีย์และพระกุมารเยซู บางครั้งศิลปินใช้อะซูไรต์ซึ่งมีราคาถูกกว่าแทนอัลตรามารีน แต่เมื่ออะซูไรต์ขาดตลาดในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 16 ส่งผลให้ราคาอัลตรามารีนที่สูงอยู่แล้วยิ่งพุ่งสูงขึ้น

โยฮันเนิส เฟอร์เมร์ จิตรกรชาวดัตช์สมัยคริสต์ศตวรรษที่ 17 เป็นคนหนึ่งที่โดดเด่นในการใช้อัลตรามารีนในผลงาน เฟอร์เมร์ผสมอัลตรามารีนกับไวต์ลีดในการระบายสีผ้าโพกของหญิงสาวในภาพ สาวใส่ต่างหูมุก[10] และใช้อัลตรามารีนกับกรีนเอิร์ธเพื่อระบายสีชุดหญิงสาวในภาพ สตรีกำลังยืนอยู่ที่เวอร์จินัล[11]