อะบูลฮะซัน อะลี อิบน์ อัลฮุซัยน์ อิบน์ อะลี อัลมัสอูดี (อาหรับ: أَبُو ٱلْحَسَن عَلِيّ ٱبْن ٱلْحُسَيْن ٱبْن عَلِيّ ٱلْمَسْعُودِيّ‎; ประมาณ ค.ศ. 896–956) เป็นนักประวัติศาสตร์ นักภูมิศาสตร์ และนักเดินทางชาวอาหรับ ซึ่งบางครั้งได้รับการขนานนามว่าเป็น "เฮอรอโดทัสของชาวอาหรับ"[1][2][3] อัลมัสอูดีเป็นนักเขียนผู้รู้รอบด้านที่มีผลงานทั้งด้านเทววิทยา ประวัติศาสตร์ (อิสลามและสากล) ภูมิศาสตร์ วิทยาศาสตร์ธรรมชาติ และปรัชญามากกว่า 20 อัน ผลงานชิ้นเอกของเขาคือ มุรูญุษษะฮับวะมะอาดินิลเญาฮัร (مُرُوج ٱلذَّهَب وَمَعَادِن ٱلْجَوْهَر) ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์สากล ภูมิศาสตร์ที่อิงวิทยาศาสตร์ การวิพากษ์สังคม และชีวประวัติ[4]