อาชูร์-อูบัลลิตที่ 2 (อังกฤษ: Ashur-uballit II; แอกแคด: Aššur-uballiṭ II; ครองราชย์ 612 ปีก่อนคริสต์ศักราช–ประมาณ 608 ปีก่อนคริสต์ศักราช) ทรงเป็นกษัตริย์องค์สุดท้ายของจักรวรรดิอัสซีเรียใหม่ สืบต่อจากพระเจ้าซินชาร์อิชคุน (Sin-shar-ishkun) นามของพระองค์มาจากพระเจ้าอาชูร์-อูบัลลิตที่ 1 ผู้สถาปนาจักรวรรดิอัสซีเรียกลาง พระเจ้าอาชูร์-อูบัลลิตที่ 2 ทรงเป็นพระราชวงศ์พระองค์หนึ่ง ก่อนหน้านี้เคยเป็นนายพลก่อนขึ้นเป็นกษัตริย์ และอาจมีศักดิ์เป็นพระอนุชา (น้องชาย) ของพระเจ้าซินชาร์อิชคุนในช่วงการล้อมนิเนเวห์ในปีที่ 612 ก่อนคริสต์ศักราช พระเจ้าอาชูร์-อูบัลลิตที่ 2 ปฏิเสธที่จะอยู่ใต้อำนาจพระเจ้าแนโบโพแลสซาร์แห่งบาบิโลเนียและพระเจ้าไซอาซาเรส (Cyaxares) แห่งมีเดียน และถอนทัพไปที่เมืองฮาร์รัน[1] ทางตอนเหนือของซีเรีย โดยได้รับความช่วยเหลือจากกองทัพของฟาโรห์เนโคที่ 2 (Necho II)[2] ในครั้งแรกกองทัพผสมอัสซีเรีย-อียิปต์สามารถปกป้องเมืองไว้ได้ แต่หลังจากฝ่ายอียิปต์พ่ายแพ้ในปีที่ 610 ก่อนคริสต์ศักราชและยกทัพกลับ เมืองฮาร์รันก็ถูกกองทัพผสมบาบิโลน-มีเดียนยึดในที่สุด[3]ในปีที่ 608 ก่อนคริสต์ศักราช กองทัพผสมอัสซีเรีย-อียิปต์พยายามตีเมืองฮาร์รันคืนแต่ไม่สำเร็จ ชะตากรรมสุดท้ายของพระเจ้าอาชูร์-อูบัลลิตที่ 2 ไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด[4] มีความเป็นไปได้ที่พระองค์อาจถูกปลงพระชนม์ในการรบหรืออาจมีชีวิตรอดจนถึงยุทธการที่คาร์เคมิช (Battle of Carchemish) ซึ่งเป็นยุทธการสุดท้ายในสงครามระหว่างอัสซีเรียกับบาบิโลน ในปีที่ 605 ก่อนคริสต์ศักราชหรืออาจรอดชีวิตและหลบซ่อนตัว[5]