งานหน้าบันทางเข้าเป็นงานแบบกอทิกตอนปลายแบบดั้งเดิมอันเป็นยุคเปลี่ยนผ่านไปยังยุคคลาสสิก (สถาปัตยกรรมสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา) ในช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 16 ซึ่งยังพบเห็นส่วนประกอบของยุคกอทิกบางอย่าง เช่น รูปปั้นการ์กอยล์ ฐานครีบยันประดับยอด เป็นต้น และยังพบงานแบบคลาสสิก เช่น งานยอดซุ้มประตูทรงสามเหลี่ยม งานปูนปั้นทรงกลมฝังอยู่บริเวณโค้งสแปนเดรล เป็นต้น

ส่วนที่เด่นที่สุดของอาสนวิหารคือหอระฆังซึ่งประดับอยู่บริเวณประตูทางเข้าทิศเหนือซึ่งตั้งสูงตระหง่านอยู่กลางเมืองบลัว ส่วนฐานของหอสามารถย้อนกลับไปได้ถึงสมัยคริสต์ศตวรรษที่ 12 งานก่อสร้างหลักเริ่มในปี ค.ศ. 1544 ประกอบด้วยเสาแบบคอรินเทียนและไอออนิกซึ่งถือเป็นงานแบบสถาปัตยกรรมสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา บริเวณชั้นสุดท้ายของหอระฆังเป็นหลังคาโดมพร้อมหอส่องสว่าง ซึ่งสร้างเสร็จราวปี ค.ศ. 1603 ซึ่งโดมนี้มีลักษณะเหมือนกันกับที่ยอดหอระฆังของอาสนวิหารนักบุญกาเซียงแห่งตูร์ ซึ่งรวมแล้วถือว่าเป็นอาสนวิหารที่สง่างามและกลมกลืนกันได้ดีระหว่างทั้งสองสถาปัตยกรรม