อาสนวิหารแห่งนี้สร้างในแบบสถาปัตยกรรมโรมาเนสก์ ซึ่งต่อมาได้มีการบูรณะปรับปรุงหลายครั้ง ครั้งที่สำคัญ ๆ ได้แก่คริสต์ศตวรรษที่ 13, ปลายคริสต์ศตวรรษที่ 15 และต้นคริสต์ศตวรรษที่ 16 วัตถุดิบที่ใช้ส่วนใหญ่เป็นหินแกรนิต

องค์ประกอบหลัก ๆ เป็นแบบโรมาเนสก์แบบดั้งเดิม ได้แก่ บริเวณกลางโบสถ์และหอคอยคู่ซึ่งขนาบข้างซุ้มประตูทางเข้าที่ตกแต่งอย่างสวยงาม สันนิษฐานว่าเป็นงานในสมัยคริสต์ศตวรรษที่ 11 บริเวณกลางโบสถ์ จรมุข ชาเปล และหอนาฬิกาซึ่งมียอดแหลม เสร็จสิ้นราวต้นคริสต์ศตวรรษที่ 12

ต่อมาในสมัยกอทิกช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 13 ได้มีการเพิ่มซุ้มประตูกอทิกแบบ 2 บาน รวมถึงช่องโค้งและหน้าต่างบริเวณกลางโบสถ์ ส่วนชาเปลข้าง แขนกางเขน และหอประชุมนักบวชเป็นส่วนที่เพิ่มเติมในภายหลังช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 15 ถึงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 16