อาหรับมุสลิม (อาหรับ: مسلمون عرب‎) เป็นกลุ่มคนที่พูดภาษาอาหรับซึ่งนับถือศาสนาอิสลามและมีอัตลักษณ์ ภาษา และวัฒนธรรมเป็นอาหรับมุสลิม อาหรับไม่ใช่ชาติพันธุ์ แต่เป็นศัพท์ทางวัฒนธรรมเพื่อเรียกผู้คนที่มีภาษาอาหรับเป็นภาษาแม่[1][2][3] อาหรับมุสลิมถือเป็นประชากรส่วนใหญ่ในประเทศแอลจีเรีย, บาห์เรน, คอโมโรส, จิบูติ, อียิปต์, อิรัก, จอร์แดน, คูเวต, เลบานอน, ลิเบีย, มอริเตเนีย, โมร็อกโก, โอมาน, กาตาร์, ซาอุดีอาระเบีย, ซูดาน, โซมาเลีย, ซีเรีย, สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์, ตูนิเซีย และเยเมน[4] ประเทศลิเบีย, ตูนิเซีย, แอลจีเรีย และโมร็อกโก ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นประเทศอาหรับอย่างเดียว เพราะในประเทศก็มีชนเบอร์เบอร์อาศัยอยู่[5] ใช่ว่าประชากรทั้งหมดในประเทศที่มีมุสลิมส่วนใหญ่เป็นอาหรับมุสลิม มีชาวอาหรับหลายคนที่ไม่ได้เป็นมุสลิม และมุสลิมหลายก็ไม่ได้มีเชื้อสายอาหรับ อาหรับมุสลิมก่อให้เกิดกลุ่มชาติพันธุ์-ภาษาที่ใหญ่ที่สุดของชาวมุสลิมในโลก[6] ตามมาด้วยเบงกอล,[7] ปัญจาบ,[8] และชวาประชาชนในประเทศอียิปต์และเลบานอนส่วนใหญ่ระบุว่าตนเป็นชาวอียิปต์และเลบานอนมากกว่าระบุเป็นชาวอาหรับหรือมุสลิม[9]อาหรับมุสลิมจำนวนมากอาศัยอยู่ในเขตอาหรับพลัดถิ่น อาหรัยมุสลิมถือเป็นประชากรอาหรับส่วนใหญ่ในประเทศเบลเยียม, ฝรั่งเศส, เยอรมนี, อินโดนีเซีย, อิหร่าน, อิสราเอล, เนเธอร์แลนด์, ตุรกี และสหราชอาณาจักร ในขณะที่อาหรับคริสเตียนเป็นประชากรอาหรับส่วนใหญ่ในประเทศอาร์เจนตินา, ออสเตรเลีย, บราซิล, ชิลี, โคลอมเบีย, คิวบา, กรีซ, เฮติ, เม็กซิโก, สหรัฐ, อุรุกวัย และเวเนซุเอลา ประมาณหนึ่งส่วนสี่ของอาหรับอเมริกันเป็นอาหรับมุสลิม[10]