อาหรับคริสเตียน (
อาหรับ: ﺍﻟﻤﺴﻴﺤﻴﻮﻥ ﺍﻟﻌﺮﺏ อัลมะซีฮียูน อัลอะร็อบ) เป็น
ชาวอาหรับที่นับถือ
ศาสนาคริสต์[16] บางส่วนสืบเชื้อสายมาจากเผ่าอาหรับคริสเตียนโบราณที่ไม่ได้เข้ารีตเป็น
อิสลาม มีการประเมินว่า ชาวอาหรับคริสเตียนมีจำนวนประมาณ 520,000–1,650,000 คนอาศัยอยู่ใน
ประเทศซีเรีย[1][17] 1,050,000–1,650,000 คน (รวม
มาโรไนต์[18]) ใน
ประเทศเลบานอน[19] 221,000 คนใน
ประเทศจอร์แดน[7] 8–9,000,000 คน (รวม
คอปต์[20]) ใน
ประเทศอียิปต์[21] ในประเทศอิสราเอล 134,130 คน และในปาเลสไตน์ 50,000 คนผู้ย้ายถิ่นจากสังคมอาหรับหรืออาหรับคริสเตียนพลัดถิ่นมาจากตะวันออกกลาง โดยอาศัยอยู่ทั่ว
ทวีปอเมริกา โดยเฉพาะใน
ประเทศอาร์เจนตินา,
ประเทศบราซิล,
ประเทศชิลี,
ประเทศเม็กซิโก,
ประเทศเวเนซุเอลา,
ประเทศโคลอมเบีย และ
สหรัฐ อย่างไรก็ตาม ผู้ย้ายถิ่นในอเมริกา โดยเฉพาะกลุ่มแรก ๆ ไม่สามารถพูดภาษาอาหรับหรือมีเอกลักษณ์ความเป็นอาหรับอยู่เลย
[22]เผ่าอาหรับแรกที่นับถือศาสนาคริสต์น่าจะเป็น
ราชอาณาจักรแนบาเทียและ
ฆ็อสซานิด ในช่วงศตวรรษที่ 5 - 6 พวกฆ็อสซานิดได้เป็นพันธมิตรกับจักรวรรดิไบแซนไทน์ กลายเป็นกันชนต่อชนเผ่าอาหรับนอกศาสนาในอาระเบีย
อันนุอ์มานที่ 3 อิบน์ อัลมุนซิร กษัตริย์องค์สุดท้ายของ
ลัคมิดได้เข้านับถือศาสนาคริสต์
[23]ชาวอาหรับคริสเตียนมีบทบาทสำคัญในสมัยใหม่ และเพราะชาวอาหรับคริสเตียนก่อร่างการศึกษาแก่
ชนชั้นสูงและ
ชนชั้นกระฎุมพี[24] พวกเขามีส่วนสำคัญในด้านการเมือง, ธุรกิจ และวัฒนธรรมของ
โลกอาหรับ[25][26] ปัจจุบัน ชาวอาหรับคริสเตียนยังคงมีบทบาทในสังคมอาหรับ และชาวคริสต์มักมีทรัพย์สิน, การศึกษาดี และเป็นกลางทางการเมือง
[27]