การใช้และสัดส่วนของเครื่องปรุงมีความหลากหลาย[3] ตำราอาหารที่เก่าที่สุดในสมัยก่อนอาณานิคมเรียก ซาดอแซะจาน (စားတော်ဆက်ကျမ်း, ตรงตัว "ตำราอาหารในวัง") เขียนบนใบลานเมื่อ พ.ศ. 2409 ในสมัยราชวงศ์อลองพญา[3] วิธีการปรุงอาหารมีทั้งอบ ต้ม ทอด ผัด ย่างหรือนำหลายวิธีมารวมกัน แกงแบบพม่าใส่เครื่องเทศได้หลายอย่าง และใช้กระเทียมและขิงมาก ระดับการใช้เครื่องเทศและสมุนไพรขึ้นกับพื้นที่ด้วย เช่น อาหารกะชีนและอาหารไทใหญ่ใช้สมุนไพรและเครื่องเทศมากกว่าพื้นที่อื่น[4]