อิบาดาต (عبادات) เป็นรูปพหุพจน์ของ อิบาดะฮ์ ซึ่งมีความหมายมากกว่า อิบาดะฮ์ อย่างเดียว[8] มันอิงถึงนิติศาสตร์อิสลาม (ฟิกฮ์) ใน "กฎการสักการะในศาสนาอิสลาม"[9] หรือ "พิธีกรรมสักการะทางศาสนาที่จำเป็นต่อมุสลิมทุกคนที่มีอายุและร่ายกายถึงเกณฑ์กำหนด"[10]

อิบาดาตถูกรวมใน "หลักการอิสลาม" ทั้ง 5 ข้อ:

• การประกาศความศรัทธา (ชะฮาดะฮ์) แปลได้เป็น "ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากอัลลอฮ์ มุฮัมมัดเป็นศาสนทูตของอัลลอฮ์"[10]
• ละหมาด ทำเป็นเวลา 5 ครั้งต่อวันในเวลาที่กำหนด โดยมีกำหนดการชำระร่างกาย (เอาน้ำละหมาด), การเคลื่อนไหว (ยืนตรง, โค้ง, ก้มกราบ, นั่ง) และการกล่าวโองการจากอัลกุรอาน[10]
• ซะกาต -- ตามปรกติคือ 2.5% ของเงินเก็บและทรัพย์สินทั้งหมดของมุสลิม[10]
• ถือศีลอด -- การเลี่ยงจากการกินและดื่มในช่วงกลางวัน—โดยเฉพาะในช่วงเดือนเราะมะฎอน[10]
• แสวงบุญที่มักกะฮ์ (ฮัจญ์)[10]—การจาริกแสวงบุญในศาสนาอิสลามที่เมืองศักดิ์สิทธิ์ของมุสลิมทุกปี และเป็นข้อบังคับสำหรับมุสลิมที่ต้องไปอย่างน้อยหนึ่งครั้งในช่วงชีวิตของตน โดยมุสลิมที่มีสุขภาพและรายได้เพียงพอต่อการเดินทางไป

รายงานจากมหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ดสาขาอิสลามศึกษาไว้ว่า "เพราะสิ่งเหล่านี้คือสิ่งสำคัญในสังคมมุสลิม อิบาดาตได้ก่อรูปร่างแรกของหลักนิติศาสตร์อิสลามและรายงานส่วนใหญ่ในธรรมเนียมของศาสดา (ฮะดีษ)"[10] อิบาดาตเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญในศาสนาอิสลาม (รายงานจากฟะลีล ญะมาลุดีน นักเขียน) เพราะถ้าไม่มีกฎหมายทางศาสนานี้ "มุสลิมอาจสร้างพิธีกรรมและการขอพรของตนเอง และศาสนาอิสลามก็จะสั่นคลอนแล้วหายไป"[11]