การแสดงด้วยภาพกราฟิกของระนาบอิมพีแดนซ์ที่ซับซ้อน (อังกฤษ: complex impedance plane)

อิมพีแดนซ์จะถูกแสดงเป็นปริมาณที่ซับซ้อน Z {\displaystyle \scriptstyle Z} และคำว่า อิมพีแดนซ์ที่ซับซ้อน อาจใช้แทนกันได้

รูปแบบขั้วจะสะดวกที่จะแสดงค่าลักษณะเฉพาะได้ทั้งขนาดและเฟส เป็น

  Z = | Z | e j arg ⁡ ( Z ) {\displaystyle \ Z=|Z|e^{j\arg(Z)}}

เมื่อขนาด | Z | {\displaystyle \scriptstyle |Z|} หมายถึงอัตราส่วนของแอมพลิจูดความต่างศักย์ของแรงดันไฟฟ้าต่อแอมพลิจูดของกระแส ในขณะที่อาร์กิวเมนต์ arg ⁡ ( Z ) {\displaystyle \scriptstyle \arg(Z)} (ปกติจะมีสัญลักษณ์เป็น θ {\displaystyle \scriptstyle \theta } ) จะแสดงความแตกต่างของเฟสระหว่างแรงดันและกระแส. j {\displaystyle \scriptstyle j} เป็นหน่วยจินตภาพและถูกใช้แทน i {\displaystyle \scriptstyle i} ในบริบทนี้เพื่อหลีกเลี่ยงความสับสนกับสัญลักษณ์ของกระแสไฟฟ้า

ในรูปแบบคาร์ทีเซียน อิมพีแดนซ์ถูกกำหนดให้เป็น

  Z = R + j X {\displaystyle \ Z=R+jX}

เมื่อส่วนที่เป็นค่าจริงของอิมพีแดนซ์เป็นค่าความต้านทาน R {\displaystyle \scriptstyle R} และส่วนที่เป็นค่าจินตภาพเป็นรีแอคแตนซ์ X {\displaystyle \scriptstyle X}

เมื่อมีความจำเป็นที่จะต้องเพิ่มหรือลดค่าอิมพีแดนซ์ รูปแบบคาร์ทีเซียนจะสะดวกมากกว่า แต่เมื่อมีการคูณหรือหาร การคำนวณจะง่ายกว่าถ้ารูปแบบขั้วถูกนำมาใช้ การคำนวณวงจรเช่นการหาค่าอิมพีแดนซ์รวมของอิมพีแดนซ์สองตัวที่ต่อกันในแบบคู่ขนาน อาจจำเป็นต้องมีการแปลงระหว่างรูปแบบข้างบนหลายครั้งในระหว่างการคำนวณ การแปลงระหว่างรูปแบบหนึ่งไปเป็นอีกรูปแบบหนึ่งจะต้องทำตามกฎแปลงปกติของตัวเลขที่ซับซ้อน