อีแกมีการกระจายพันธุ์อย่างแพร่หลายในตอนใต้ของทวีปเอเชีย มีถิ่นกำเนิดในประเทศเนปาล, บังคลาเทศ, อินเดีย, ปากีสถาน, ศรีลังกา, มัลดีฟส์ และ ลักษทวีป, ทางตะวันตกเฉียงใต้ของไทย และชายฝั่งทะเลภาคใต้อิหร่าน มันถูกนำไปสู่ทางตะวันออกของแอฟริการอบๆแซนซิบาร์ (ประมาณปี ค.ศ. 1897[3]) และพอร์ตซูดาน, และไปสู่ประเทศออสเตรเลียโดยเรือแต่มีการกำจัดไปแล้ว เมื่อเร็วๆนี้อีแกก็แพร่เข้ามาในยุโรปและมีการแพร่พันธุ์ในตะขอแห่งฮอลแลนด์ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1998[4]

มันเข้ามาร่วมตั้งถิ่นฐานอาศัยอยู่กับมนุษย์ตั้งแต่หมู่บ้านเล็กๆไปจนถึงเมืองใหญ่ ในประเทศสิงคโปร์มีความหนาแน่นของนกที่ 190 ตัวต่อตารางกิโลเมตร2 ในปี ค.ศ. 2001 กับความพยายามในกำจัดประชากรนก[5][6] เพราะประชากรมนุษย์ในถิ่นอาศัยทำให้ประชากรของนกเพิ่มขึ้นจากการที่มันสามารถกินขยะได้ไม่เลือก ศักยภาพการรุกรานของนกชนิดนี้ปกคลุมทั่วเขตร้อนของโลก แต่ก็ยังไม่ได้เกิดขึ้นในโลกใหม่ อีแกสามารถใช้ประโยชน์จากทรัพยากรด้วยความยืดหยุ่นสูง และดูเหมือนจะมีความเกี่ยวข้องกับมนุษย์เป็นอย่างมาก[7]