อุทยานโบราณคดีจัมปาเนร์-ปาวาครห์ (อังกฤษ: Champaner-Pavagadh Archaeological Park) เป็นแหล่งมรดกโลกของยูเนสโก ตั้งอยู่ในอำเภอปัญจมหัล รัฐคุชราต ประเทศอินเดีย พื้นที่กว่า 1,329 เฮกตาร์ (3,280 เอเคอร์) และพื้นที่บัฟเฟอร์อีก 2,812 เฮกตาร์ (6,950 เอเคอร์) โดยรอบ[1] ในนครประวัติศาสตร์จัมปาเนร์ ซึ่งตั้งขึ้นโดยวันราช จาวทา ราชาองค์สำคัญแห่งจักรวรรดิจาวทาในศตวรรษที่ 8 ชื่อของเมืองนั้นตั้งตามมิตรสหายและนายพลจัมปา หรือต่อมารู้จักในชื่อ จัมปาราช สิ่งก่อสร้างในอุทยานโบราณคดีมีตั้งแต่แหล่งโบราณคดียุคทองแดง, ป้อมปราการบนเนินจากสมัยราชธานีศาสนาฮินดู ไปจนถึงซากปรักหักพังจากยุครัฐคุชราตในศตวรรษที่ 16 โบราณสถานมีตั้งแต่วัง, ประตูเมือง, ซุ้มประตู, มัสยิด, ที่ไว้ศพ, วิหาร, ที่อยู่อาศัย, สิ่งก่อสร้างเพื่อการเกษตร และสิ่งก่อสร้างทางชลประทาน เช่น ชลาคารกับเขื่อน ที่มีอายุตั้งแต่ศตวรรษที่ 8 ถึง 14[1][2][3]การเปลี่ยนผ่านจากวัฒนธรรมและสถาปัตยกรรมฮินดูไปสู่วัฒนธรรมอิสลามและสถาปัตยกรรมอิสลามในปลายศตวรรษที่ 15 ถึงต้นศตวรรษที่ 16 นั้นเดป็นเอกลักษณ์โดดเด่นหนึ่งของโบราณสถานที่นี่[4] หมู่โลราณสถานทั้งหลายได้รับสถานะแหล่งมรดกโลกของยูเนสโกในปี 2004[5]