ฮิยายักโกะ ยังเป็นที่รู้จักกันในชื่อ ฮิยักโกะ หรือ ยัคโกะ-โดฟุ หรือเรียกสั้น ๆ ว่า ยักโกะ (やっこ)[4] (ซึ่งเป็นชื่อเรียกที่ใช้มาอย่างยาวนานกว่า ฮิยายักโกะ[5])

ฮิยะ แปลว่า เย็น และ ยักโกะ หมายถึง คนรับใช้ของซามูไรในสมัยเอโดะของญี่ปุ่น พวกเขาสวมเสื้อกั๊กที่ติด "ตราประจำตระกูลรูปมีดตัดเล็บ" (รูปข้าวหลามตัดที่มีรูข้าวหลามตัดตรงกลาง) และยืมมาใช้การตัดบางสิ่ง (เช่น เต้าหู้) เป็นลูกบาศก์จึงเรียกว่า "หั่นเป็นยักโกะ" (奴に切る, yakko ni kiru) (หั่นวัตถุดิบให้เป็นสี่เหลี่ยม)[1] ใน "ขุมสมบัติแห่งเต้าหู้" ที่ตีพิมพ์ใน พ.ศ. 2325 ในช่วงสมัยเอโดะ ได้มีการกล่าวถึงเต้าหู้เย็นนี้ว่าเป็นหนึ่งในแนวการทำอาหารด้วยเต้าหู้ที่รู้จักกันดี[6]

ฮิยะโคอิ (Hiyakkoi) หรือ เฮียกโคอิ (hyakkoi) ซึ่งเป็นชื่อเรียกเฉพาะของชาวโตเกียว