ฮ็อคเกอร์-ซิดเดลี่ย์_แฮริเออร์
ฮ็อคเกอร์-ซิดเดลี่ย์_แฮริเออร์

ฮ็อคเกอร์-ซิดเดลี่ย์_แฮริเออร์

ฮ็อคเกอร์-ซิดเดลี่ย์ แฮริเออร์ (Hawker-Siddeley Harrier) เป็นเครื่องบินรบขึ้นลงทางดิ่งและขึ้นลงระยะสั้นแบบแรก แฮริเออร์ได้รับการพัฒนาจากเครื่องบินวิจัย พี.1127 ของ บริษัทฮอคเกอร์ ซิดเดลีย์ และได้ทำการทดสอบบินในการบินขึ้นแนวดิ่งโดยอิสระเป็นผลสำเร็จในปี ค.ศ. 1960 ซึ่งในเวลาต่อมาได้ปรับปรุงแก้ไข พี-1127 และเปลี่ยนขื่อเป็น เคสเทิล และการบินทั่วไปในปี ค.ศ. 1961 ซึ่งได้รับการสนับสนุนงบประมาณจากอังกฤษ สหรัฐฯ และ เยอรมันตะวันตก รวมทั้งสิ้นใช้เวลาในการพัฒนาเป็นเวลา 6 ปี[4]เครื่องต้นแบบ แฮริเออร์ บินครั้งแรกเมื่อวันที่ 1 สิงหาคม ปี ค.ศ. 1966 และ แฮริเออร์รุ่นแรกเริ่มประจำการใน กองทัพอากาศอังกฤษ เมื่อ 1 เมษายน ปี ค.ศ. 1969 ในวันที่ 5 มกราคม ปี ค.ศ. 1971 แฮริเออร์ได้ทำสถิติการบินขึ้นลงทางดิ่งจนถึงระยะความสูงกว่า 9,000 เมตร ในเวลา 1 นาที 44.7 วินาที และที่ความสูง 12,000 เมตร ในเวลา 2 นาที 22.7 วินาที แฮริเออร์ได้รับการสั่งสร้างถึงเดือน กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1975 เป็นจำนวนกว่า 220 เครื่องซึ่งมีรุ่นต่าง ๆ[5][4]

ฮ็อคเกอร์-ซิดเดลี่ย์_แฮริเออร์

ผู้ผลิต ฮอคเกอร์ ซิดเดลีย์
ประเทศผู้ผลิต สหราชอาณาจักร
ค่าใช้จ่ายต่อลำ
£2.5 ล้าน ถึง £3.5 ล้านปอนด์ (1975)[3]
เที่ยวบินแรก 28 ธันวาคม ค.ศ. 1967
สถานะ ปลดประจำการ (2006)
พัฒนาเป็น บริติช แอโรสเปซ ซีแฮริเออร์
แม็คดอนเนลล์ ดักลาส เอวี-8บี แฮริเออร์ II
บริติช แอโรสเปซ แฮริเออร์ II
ผู้ใช้หลัก กองทัพอากาศสหราชอาณาจักร (ปลดประจำการ)
เหล่านาวิกโยธินสหรัฐ (ปลดประจำการ)
กองทัพเรือสเปน (ปลดประจำการ)
ราชนาวีไทย (ปลดประจำการ)
หน้าที่ V/STOL เครื่องบินขับไล่
เครื่องบินโจมตีภาคพื้นดิน
เริ่มใช้ 1 เมษายน ค.ศ. 1969[1]
พัฒนาจาก ฮอคเกอร์ ซิดเดลีย์ พี-1127/ เคสเทริล
จำนวนที่ถูกผลิต 278[2]
การผลิต 1967–1970s