เกาะนิวฟันด์แลนด์ (อังกฤษ: Newfoundland Island) เป็นเกาะขนาดใหญ่ของประเทศแคนาดา อยู่นอกชายฝั่งทางทิศตะวันออกของอเมริกาเหนือ ในมหาสมุทรแอตแลนติก รวมกับแลบราดอร์บนผืนแผ่นดินใหญ่เป็นรัฐหนึ่งของแคนาดา เดิมใช้ชื่อรัฐว่ารัฐนิวฟันด์แลนด์ จนกระทั่ง ค.ศ. 2001 เปลี่ยนชื่อมาเป็นรัฐนิวฟันด์แลนด์และแลบราดอร์เกาะนิวฟันด์แลนด์ (เดิมเรียกว่า เทอร์ราโนวา มาจากภาษาละติน มีความหมายว่า ดินแดนใหม่) มีนักเดินทางชาวไอซ์แลนด์ เลฟ เอริกสัน เดินทางมาถึงเกาะเมื่อศตวรรษที่ 11 เรียกเกาะนี้ว่า "วินแลนด์" ต่อมาจอห์น แคบอต (โจวานนี กาโบโต) ได้เดินทางมาภายใต้การสัญญาการทำงานของสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 7 แห่งอังกฤษ โดยได้เดินทางออกจากเมืองบริสทอลในปี ค.ศ. 1497 อังกฤษได้ประกาศกรรมสิทธิ์เหนือดินแดนนี้อย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 5 สิงหาคม ค.ศ. 1583 โดยเซอร์ฮัมฟรีย์ กิลเบิร์ตเกาะมีพื้นที่ 108,860 ตร.กม. (42,031 ตร.ไมล์)[2] เป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับ 4 ของโลก เมืองหลวงของรัฐ เซนต์จอนส์ ตั้งอยู่ชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะ ลักษณะภูมิประเทศส่วนใหญ่เป็นที่ราบสูง จุดสูงสุดอยู่ในภูเขาลองเรนจ์ สูง 814 ม. เกาะนี้มีรูปร่างคล้ายสามเหลี่ยม มีแหลมบอลด์อยู่ทางเหนือ แหลมเรซทางตะวันออกเฉียงใต้ และแหลมเรย์ทางตะวันตกเฉียงใต้ ชายฝั่งเว้าแหว่งมากโดยเฉพาะทางด้านตะวันออกและใต้ มีช่องแคบเบลล์ไอล์อยู่ระหว่างเกาะนี้กับผืนแผ่นดินใหญ่ มีเกาะจำนวนมากเรียงรายตามแนวชายฝั่ง เช่น เกาะเบลล์ไอล์ เกาะเกร เกาะเบลล์ และเกาะโฟโกทางตอนเหนือ หมู่เกาะแซง-ปีแยร์และมีเกอลงทางตอนใต้ (เป็นของฝรั่งเศส) แม่น้ำสายใหญ่สุดได้แก่ แม่น้ำเอกซ์ปลอยส์ แม่น้ำฮัมเบอร์ และแม่น้ำแกนเดอร์ ทะเลสาบที่สำคัญได้แก่ ทะเลสาบแกรนด์ ทะเลสาบเรดอินเดียนและทะเลสาบแกนเดอร์