เก็นโร (元老) เป็นตำแหน่งอย่างไม่เป็นทางการที่มอบให้แก่รัฐบุรุษอาวุโสของจักรวรรดิญี่ปุ่น บุคคลในทำเนียบตำแหน่งนี้เทียบเท่าได้กับเป็น "บิดาผู้สร้างชาติ" ของญี่ปุ่นยุคใหม่ บุคคลเหล่านี้ยังเป็นที่ปรึกษาอย่างไม่เป็นทางการนอกเหนือรัฐธรรมนูญที่ถวายคำปรึกษาแก่องค์จักรพรรดิ ในรัชสมัยเมจิ, รัชสมัยไทโช และต้นรัชสมัยโชวะ ทั้งนี้ คณะเก็นโรยังมีสิทธิเลือกและเสนอชื่อผู้ที่เห็นสมควรเป็นนายกรัฐมนตรีแก่องค์จักรพรรดิเพื่อให้ทรงแต่งตั้งสถาบันเก็นโรนั้นเกิดขึ้นจากคณะสามัญชนอาวุโส (โรจู) ในยุคเอะโดะ อย่างไรก็ตามคำว่า เก็นโร นั้น ถูกสร้างและปรากฏขึ้นครั้งแรกในหนังสือพิมพ์ที่ตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1892 ซึ่งบางครั้งก็มีการสับสนระหว่างคำนี้กับคำว่า เก็นโรอิง (สภาผู้อาวุโส) ที่เป็นฝ่ายนิติบัญญัติระหว่างปี 1875 - 1890 ซึ่งเก็นโรนั้นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเก็นโรอิงเลยแม้แต่น้อยผู้นำที่มีความรู้ความสามารถในช่วงการฟื้นฟูเมจิ จะถูกคัดเลือกจากองค์จักรพรรดิให้ดำรงตำแหน่ง เก็งกุง หรือที่ปรึกษาส่วนพระองค์ อย่างไรก็ตาม เก็นโรทั้งหมด (ยกเว้น ไซอนจิ คิมโมะชิ) นั้นล้วนมาจากครอบครัวซะมุไรระดับกลางและระดับสูงจากแคว้นซะสึมะและแคว้นโชชู ซึ่งทั้งสองแคว้นเป็นกำลังสำคัญในการโค่นล้มรัฐบาลโชกุนโทะกุงะวะในสงครามโบะชิง ซึ่งนำไปสู่การฟื้นฟูพระราชอำนาจระหว่างปี 1867-1868