ในวันที่ 8 ตุลาคม ค.ศ. 1802 เขตผู้ว่าการโนโวรอสซียาถูกแบ่งออกเป็นเขตผู้ว่าการเยคาเตรีโนสลัฟ เขตผู้ว่าการนีโคลาเยฟ และเขตผู้ว่าการเทาริดา ตามพระราชกฤษฎีกาของวุฒิสภา ส่วนเทศมณฑลเฮียร์ซอนก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของเขตผู้ว่าการนีโคลาเยฟ จนกระทั่งในวันที่ 15 พฤษภาคม ค.ศ. 1803 ศูนย์กลางและการปกครองของเขตผู้ว่าการถูกโอนถ่ายจากเมืองนีโคลาเยฟให้กับเมืองเฮียร์ซอน และทำให้เขตผู้ว่าการดังกล่าวเริ่มรู้จักกันในชื่อ เขตผู้ว่าการเฮียร์ซอน ตามพระราชกฤษฎีกาของจักรพรรดิอะเลคซันดร์ที่ 1 และพระราชกฤษฎีกาของวุฒิสภา ฉบับที่ 20760 ซึ่งเขตผู้ว่าการเฮียร์ซอนดำรงอยู่จนถึง ค.ศ. 1922 หลังจากนั้น พื้นที่ส่วนหนึ่งของเขตผู้ว่าการได้กลายเป็นเทศมณฑลนีโคลาเยฟ โดยใน ค.ศ. 1803 จนถึง ค.ศ. 1873 เขตผู้ว่าการเฮียร์ซอนเป็นส่วนหนึ่งของเขตข้าหลวงโนโวรอสซียา

ดินแดนของเขตผู้ว่าการเฮียร์ซอนเข้าข่ายเป็น "เขตนิคมชาวยิว" ที่ซึ่งอาณานิคมการเกษตรของชาวเยอรมันและชาวยิวถูกก่อตั้งขึ้น ใน ค.ศ. 1865 ระบบเซมส์ตโว (zemstvo[lower-alpha 1]) ถูกสร้างขึ้น และการประชุมเซมส์ตโวในระดับเขตผู้ว่าการเกิดขึ้นเป็นครั้งแรก โดยมีการจัดการประชุมในวันที่ 28 เมษายน จนถึงวันที่ 4 พฤษภาคม ค.ศ. 1865[1] โดยในทุพภิกขภัยรัสเซีย ค.ศ. 1891–1892 เขตผู้ว่าการเฮียร์ซอนเป็นหนึ่งใน 17 เขตผู้ว่าการที่ได้รับผลกระทบจากทุพภิกขภัยในครั้งดังกล่าว

โดยก่อนที่จะเกิดการปฏิวัติรัสเซียใน ค.ศ. 1917 เขตผู้ว่าการเฮียร์ซอนยังไม่มีการเปลี่ยนในด้านการปกครองและดินแดนที่สำคัญในเขตผู้ว่าการมากนัก จนกระทั่งในวันที่ 28 มกราคม ค.ศ. 1920 คณะกรรมการปฏิวัติแห่งยูเครนทั้งปวง มีมติให้มีการแบ่งเขตผู้ว่าการเฮียร์ซอน ออกเป็นเขตผู้ว่าการแคร์ซอนและเขตผู้ว่าการออแดซา โดยมีเมืองนีโคลาเยฟ (มือกอลายิว) ทำหน้าที่เป็นเมืองหลวงของเขตผู้ว่าการแคร์ซอน ในเดือนธันวาคมของปีเดียวกัน เขตผู้ว่าการแคร์ซอนถูกเปลี่ยนชื่อเป็นเขตผู้ว่าการมือกอลายิว ส่วนเมืองแคร์ซอนก็กลายเป็นเมืองเทศมณฑลภายของเขตผู้ว่าการมือกอลายิว จนกระทั่งใน ค.ศ. 1922 เขตผู้ว่าการออแดซาและมือกอลายิวได้รวมตัวกันเป็นเขตผู้ว่าการออแดซา

โดยใน ค.ศ. 1923 เขตผู้ว่าการออแดซาถูกแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 6 เขต (okrugs) ซึ่งรวมไปถึงเขตแคร์ซอนที่มีศูนย์กลางอยู่ที่เมืองแคร์ซอน