เคานต์แห่งบาร์เซโลนา (
อังกฤษ: Count of Barcelona)
[1] เป็นประมุขคนสำคัญของ
กาตาลุญญาระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 9 จนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 17เคาน์ตีแห่งบาร์เซโลนาก่อตั้งขึ้นโดย
ชาร์เลอมาญหลังจากที่ทรงได้รับชัยชนะต่อดินแดนทางตอนเหนือของ
แม่น้ำเอโบร ดินแดนเหล่านี้ที่เรียกว่า "
ภูมิภาคชายแดนฮิสปาเนีย" ถูกแบ่งออกเป็นเคาน์ตีย่อย ๆ ที่รวมทั้งเคาน์ตีบาร์เซโลนาที่มักจะเป็นอาณาจักรหลักของภูมิภาค ความสัมพันธ์ระหว่างเคาน์ตีกับประมุขแฟรงก์เริ่มห่างเหินขึ้นโดยเฉพาะเมื่อ
ราชวงศ์กาเปเซียงมาแทนที่
ราชวงศ์การอแล็งเฌียงในคริสต์ศตวรรษที่ 11 เคานต์แห่งบาร์เซโลนาก็
รวมราชวงศ์ (dynastic union) กับ
ราชอาณาจักรอารากอนภายใต้ประมุขร่วมกัน ในปี ค.ศ. 1258
พระมหากษัตริย์ฝรั่งเศสก็ทรงสละสิทธิในการมีอำนาจเหนือเคาน์ตีแห่งบาร์เซโลนาตาม
สนธิสัญญากอร์แบย์ (Treaty of Corbeil)บาร์เซโลนาเป็นส่วนหนึ่งของ
ราชบัลลังก์อารากอนจนเมื่อราว ค.ศ. 1500 เมื่อบาร์เซโลนาเข้าร่วมกับ
ราชอาณาจักรคาสตีลเพื่อก่อตั้งเป็นราชอาณาจักรสเปน ตัวอาณาจักรบาร์เซโลนามาสูญสลายไประหว่าง
สงครามสืบราชบัลลังก์สเปนในคริสต์ศตวรรษที่ 18 แต่ตำแหน่ง "เคานต์แห่งบาร์เซโลนา" ยังคงเป็นตำแหน่งขุนนางสืบตระกูลของราชบัลลังก์สเปนต่อมา ในคริสต์ศตวรรษที่ 20 ตำแหน่ง "เคานต์แห่งบาร์เซโลนา" ก็กลับมามีความสำคัญขึ้นมาบ้างเมื่อ
ฆวน เดอ บูร์บอง (Infante Juan, Count of Barcelona) รัชทายาทนอกราชบัลลังก์สเปนทรงถือตำแหน่งเป็น "เคานต์แห่งบาร์เซโลนา" การกระทำดังว่าเป็นการอ้างสิทธิตำแหน่งทางประวัติศาสตร์โดยมิได้อ้างตัวเป็นกษัตริย์แห่งสเปนองค์ปัจจุบันโดยตรง โดยเฉพาะเมื่อหลังจากที่พระโอรส
ฆวน การ์โลสกลายเป็นผู้มีโอกาสที่จะเป็นประมุขของสเปนต่อจาก
ฟรันซิสโก ฟรังโก ผู้ครองสเปนอยู่ในขณะนั้น ในปี ค.ศ. 1977 เมื่อฆวน การ์โลสขึ้นครองราชบัลลังก์สเปนหลังจากการเสียชีวิตของฟรังโกในปี ค.ศ. 1975 พระองค์ก็พระราชทานบรรดาศักดิ์ "เคานต์แห่งบาร์เซโลนา" อย่างถาวรให้แก่พระราชบิดาผู้ทรงประกาศสละสิทธิในราชบัลลังก์
ฆวน เดอ บูร์บองดำรงตำแหน่ง "เคานต์แห่งบาร์เซโลนา" จนเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1993 จากนั้นตำแหน่ง "เคานต์แห่งบาร์เซโลนา" ก็กลับไปเป็นของพระมหากษัตริย์ที่ทรงถือตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา ส่วนภรรยาหม้ายของฮวน เดอ บูร์บองใช้ตำแหน่งเคานเทสแห่งบาร์เซโลนาจนเสียชีวิตในปี ค.ศ. 2000