ระหว่างการประทับอยูในต่างแดน สมาชิกทั้งหมดในครอบครัวได้รวมตัวอยู่ด้วยกันเป็นเวลาสั้น ๆ ในประเทศโปรตุเกส แต่เจ้าหญิงกับกษัตริย์อุมแบร์โตทรงตัดสินพระทัยที่จะแยกทางกัน พระองค์และพระโอรสและธิดาทั้งสี่พระองค์เสด็จไปยังประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ที่ซึ่งพระองค์ได้ประทับอยู่ตลอดช่วงพระชนม์ชีพที่เหลืออยู่ ในขณะที่กษัตริย์อุมแบร์โตยังคงประทับอยู่ในประเทศโปรตุเกส อย่างไรก็ดี ทั้งสองพระองค์ไม่เคยทรงหย่าร้างกัน ส่วนหนึ่งมาจากเหตุผลทางการเมือง โดยกษัตริย์อุมแบร์โตทรงดำรงพระชนม์ชีพอยู่ด้วยความหวัง (แต่ริบหรี่ลงไปในอีกหลายปี) ในกลับคืนสู่ราชบัลลังก์ และการหย่าร้างถือว่าความเสียหายอย่างมากต่อกษัตริย์นิกายคาทอลิก ทั้งสองพระองค์ทรงเคร่งครัดศาสนามาก (ซึ่งผิดธรรมดาสำหรับราชวงศ์อิตาลี อันมีประวัติการต่อต้านคำสอนในศาสนาคริสต์อย่างแรง) นอกจากนี้ยังเกรงว่าการหย่าร้างอาจนำมาซึ่งความสนใจในเรื่องการมีรสนิยมสองเพศของกษัตริย์ ซึ่งได้เอามาใช้กับพระองค์ในการลงประชามติในปี พ.ศ. 2489 และทำให้พระสันตะปาปาไพอัสที่ 17 ที่แม้ว่าทรงนิยมราชวงศ์อย่างเลื่อมใสศรัทธา ได้ระงับการสนับสนุนอย่างเต็มที่ในปัญหาเกี่ยวกับระบอบราชาธิปไตยออกไป เป็นการตัดสินพระทัยที่พระสันตะปาปาทรงรู้สึกเสียใจอย่างขมขื่นเมื่อระบอบกษัตริย์พ้ายแพ้อย่างย่อยยับ