หลังจากการสิ้นพระชนม์ของพระสวามี เจ้าหญิงก็ยังคงทรงเป็นสมาชิกพระองค์หนึ่งในพระราชวงศ์อังกฤษและปฏิบัติพระกรณียกิจที่เกี่ยวกับราชวงศ์และทางราชการมากมาย อีกทั้งยังทรงเป็นประธานสมาคม All England Lawn Tennis and Croquet Club แห่งเมืองวิมเบิลดันอยู่เป็นเวลานานอีกด้วย

ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2500 เมื่อประเทศกานา ซึ่งเป็นอาณานิคมของอังกฤษแห่งหนึ่งได้รับอิสรภาพจากประเทศอังกฤษ ดัชเชสแห่งเคนต์ก็ทรงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้แทนพระองค์สมเด็จพระบรมราชินีนาถไปในงานเลี้ยงฉลองวันประกาศอิสรภาพ และในอีก 50 ปีต่อมาในงานเลี้ยงฉลองครอบรอบ 50 ปีการได้รับเอกราชของประเทศกานาคงจะเป็นเจ้าชายเอ็ดเวิร์ด ดยุกแห่งเคนต์ พระโอรสที่จะทรงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้แทนพระองค์สมเด็จพระบรมราชินีนาถให้เสด็จมาในงานฉลองนี้

ก่อนการอภิเษกสมรสของดยุกแห่งเคนต์คนปัจจุบันกับแคทธารีน วอร์สเลย์ในช่วงเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2504 เจ้าหญิงทรงประกาศว่าพระองค์ประสงค์จะดำรงพระอิสริยยศ เจ้าหญิงมารีนา ดัชเชสแห่งเคนต์ (HRH Princess Marina, Duchess of Kent) แทน สมเด็จเจ้าหญิงดัชเชสหม้ายแห่งเคนต์ (HRH The Dowager Duchess of Kent) ซึ่งเป็นการเปลี่ยนแปลงตามพระราชประเพณีที่ได้รับพระบรมราชานุญาตจากสมเด็จพระบรมราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 ในการอภิเษกสมรสเมื่อปี พ.ศ. 2477 ทำให้เจ้าหญิงมารีนาทรงเป็นดัชเชสแห่งเคนต์ เค้านท์เตสแห่งเซนต์แอนดรูวส์ และบารอนเนสดาวน์แพทริค อย่างไรก็ตาม พระองค์ก็ยังคงทรงเป็นเจ้าหญิงแห่งกรีซและเดนมาร์กตามพระราชสิทธิมาตั้งแต่ต้น และหลังจากการอภิเษกสมรสของพระโอรสองค์โต พระองค์ก็ได้ทรงเปลี่ยนกลับไปใช้พระอิสริยยศเดิมที่มีอยู่

เจ้าหญิงสิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2511 ด้วยพระโรคเนื้องอกในสมอง ณ พระราชวังเคนซิงตัน กรุงลอนดอน ขณะมีพระชนมายุ 61 พรรษา