เซปทิเมเนีย (
อังกฤษ: Septimania) คือภูมิภาคประวัติศาสตร์ที่ตั้งอยู่ในบริเวณตะวันตกของมณฑล
แกลเลียนาร์โบเนนซิสของโรมัน ที่ตกมาอยู่ภายใต้การปกครองของ
ทีโอโดริกที่ 2 กษัตริย์
วิซิกอท ในปี ค.ศ. 462 เมื่ออยู่ภายใต้การปกครองของวิซิกอท เซปทิเมเนียมีชื่อเรียกว่า "แกลเลีย" หรือ "นาร์โบเนซิส" บริเวณเซปทิเมเนียคร่าว ๆ ตรงกับบริเวณ
แคว้นล็องก์ด็อก-รูซียงในฝรั่งเศสปัจจุบัน เซปทิเมเนียตกไปอยู่ภายใต้การปกครองของ
อาณาจักรเอมีร์แห่งกอร์โดบาอยู่ระยะหนึ่งในคริสต์ศตวรรษที่ 8 แต่
ชาวแฟรงก์ก็ยึดคืนได้ ต่อมาในคริสต์ศตวรรษที่ 9 ชาวแฟรงก์ก็เรียกบริเวณนี้ว่า "กอเทีย" หรือ "ภูมิภาคชายแดนกอท" (Marca Gothica) เซปทิเมเนียเคยเป็น
ภูมิภาคชายแดนของ
จักรวรรดิการอแล็งเฌียงและ
จักรวรรดิแฟรงก์ตะวันตกมาจนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 13 แต่ในทางการเมืองและทางวัฒนธรรม เซปทิเมเนียจะถูกแยกจากตอนเหนือของฝรั่งเศสและจากศูนย์กลางของการปกครอง อาณาบริเวณนี้ได้รับอิทธิพลจาก
ตูลูแซ็ง,
พรอว็องส์ และ
กาตาลุญญา และเป็นส่วนหนึ่งของเขตวัฒนธรรมและภาษาที่เรียกว่า
อ็อกซิเทเนีย (Occitania) ที่ในที่สุดก็ถูกนำเข้ามาอยู่ภายใต้การปกครองของกษัตริย์ฝรั่งเศสเมื่อต้นคริสต์ศตวรรษที่ 13 อันเป็นผลมาจาก
สงครามครูเสดแอลบิเจนเซียน หลังจากนั้นก็อยู่ภายใต้การปกครองของข้าหลวงฝรั่งเศส ตั้งแต่ปลายคริสต์ศตวรรษที่ 13 บริเวณนี้มีชื่อเรียกว่า
ล็องก์ด็อก และประวัติศาสตร์ของภูมิภาคนี้ก็ผูกพันเกี่ยวเนื่องกับประวัติศาสตร์ฝรั่งเศสนับแต่นั้นชื่อ "เซปทิเมเนีย" อาจแผลงมาจากชื่อโรมันของเมือง
เบซีเย (Béziers) คือ "โกโลเนียยูเลียเซปตีมาโนรุมเบอาเตไร" (Colonia Julia Septimanorum Beaterrae) ซึ่งสื่อถึงถิ่นฐานของนักรบที่ปลดประจำการจาก
กองทหารที่ 7 คลอเดีย (Legio VII Claudia) ในเมืองดังกล่าว หรืออาจจะเป็นได้ว่าเป็นชื่อที่แผลงมาจากการเรียกรวมเมืองเจ็ดเมือง (civitates) ในบริเวณนั้น ซึ่งได้แก่ เบซีเย,
แอลน์ (Elne),
อากด์ (Agde),
นาร์บอน (Narbonne),
ลอแดฟว์ (Lodève),
มาเกอลอน (Maguelonne) และ
นีม (Nîmes) อาณาบริเวณเซปทิเมเนียทางตะวันตกเฉียงเหนือครอบคลุมไปถึงระยะทางกึ่งหนึ่งระหว่าง
ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนกับ
แม่น้ำการอน ทางตะวันออกมี
แม่น้ำโรนเป็นเส้นแบ่งเขตกับภูมิภาค
พรอว็องส์ ส่วนทางใต้จรด
เทือกเขาพิเรนีส