ในปี ค.ศ. 1927 สุลต่านสุไลมาน บาดรูล อาลัม ชาห์ ได้สั่งให้ โมฮัมหมัด ฮาชิม บิน อาบู บาการ์ เป็นผู้ประพันธ์ทำนอง ซึ่งจะเล่นเนื่องในโอกาสวันเฉลิมพระชนมพรรษาของพระองค์ ตอนนั้น อาบู บาการ์เป็นหัวหน้ากลุ่มลูกเสือ ในเมือง กัวลาตรังกานู และต่อมา หัวหน้าวง ของ Terengganu Police Band เพลงที่เขาแต่งเพลงพร้อมองค์ประกอบถูกส่งไปยัง ดาโต๊ะ ซีริ อันดิกา รายา (Dato Sri Andika Di Raja) ผู้ล่วงลับไปแล้วซึ่งเป็น องครักษ์ของสุลต่านและเป็นสมาชิกสภารัฐมนตรี และสองสามวันต่อมา อาบู บาการ์ ได้รับคำสั่งให้ปรากฏตัว นอกอิสตานา โคลัม (Istana Kolam) (พระบรมมหาราชวัง) และเขาร้องเพลงสรรเสริญของคณะลูกเสือ สุลต่านสุไลมาน ไม่นานหลังจากนั้น อาบู บาการ์ ได้ฝึกกลุ่มเด็กนักเรียนจาก ปายาบังกา ให้ร้องเพลงสรรเสริญ และหลังจากที่เขาร้องเพลงนี้เป็นครั้งที่สอง สุลต่านรับร้องดนตรีและขับร้องเป็นเพลงชาติของ รัฐตรังกานู และสั่งให้ อาบู บาการ์ จึงควรได้รับรางวัล

การยึดครองของญี่ปุ่น

มีการแก้ไขเนื้อเพลงเล็กน้อยในบรรทัดที่สี่และหกระหว่างการยึดครองของญี่ปุ่น แต่ดนตรีและคำที่เหลือยังคงเหมือนเดิม