หลังจากสงครามอินโดจีนครั้งแรกสงบลงเมื่อ พ.ศ. 2497 เซินได้จัดตั้งกองทหารที่เรียกเขมรเสรีในฐานที่มั่นเดิมของเขาที่เสียมราฐเพื่อต่อต้านพระนโรดม สีหนุ ซึ่งทรงเริ่มเห็นว่าเขาเป็นศัตรูสำคัญ ใน พ.ศ. 2502 กลุ่มเขมรเสรีกล่าวหาว่าพระนโรดม สีหนุเป็นคอมมิวนิสต์เพราะร่วมมือกับเวียดนามเหนือ[4] เซินได้เคลื่อนไหวตามแนวชายแดนไทยและเวียดนามใต้ และตั้งสถานีวิทยุออกอากาศโจมตีพระนโรดม สีหนุ หลังการรัฐประหาร พ.ศ. 2513 ทัญได้รับเชิญให้เข้าร่วมรัฐบาลสาธารณรัฐเขมรของลน นล และนำกองกำลังเขมรเสรีเข้าร่วมด้วย

ใน พ.ศ. 2515 เซินได้ขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรี แต่หลังจากเป็นเป้าหมายของการวางระเบิด (คาดว่าดำเนินการโดยฝ่ายของ ลน นน) เซินจึงลี้ภัยไปเวียดนามใต้ หลังจากที่ฝ่ายเวียดนามเหนือได้รับชัยชนะ เซินถูกจับกุมในเวียดนามใต้ และถูกคุมขังจนเสียชีวิตในคุกเมื่อ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2520 รวมอายุได้ 69 ปี