การก่อตั้ง

New School for Social Research ก่อตั้งโดยกลุ่มอาจารย์มหาวิทยาลัยและปัญญาชนใน ค.ศ. 1919 ในฐานะวิทยาลัยเสรีอนาธิปัตย์ (free school) ที่นิยมคุณค่าสมัยใหม่นิยมและก้าวหน้านิยมที่ซึ่งนักศึกษาผู้ใหญ่สามารถ "ค้นหาความเข้าใจที่ไม่มีอคติต่อระเบียบที่มีอยู่ ความเป็นมาของมัน การเติบโต และการทำงานของมันในปัจจุบัน"[1] ในบรรดาผู้ก่อตั้งนั้นรวมถึง Charles Beard นักประวัติศาสตร์, Thorstein Veblen และ James Harvey Robinson นักเศรษฐศาสตร์, และ John Dewey นักปรัชญา, จำนวนหนึ่งเคยเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย

วิทยาลัยถูกริเริ่มและก่อตั้งขึ้นระหว่างช่วงชาตินิยมพุ่งสูง ความระแวงสงสัยชาวต่างขาติ และการกดทับและปิดกั้นอย่างหนักด้วย Sedition Act of 1918 ระหว่างและหลังการเข้าร่วมสงครามโลกครั้งที่ 1 ของสหรัฐอเมริกา

มหาวิทยาลัยระหว่างเนรเทศ

มหาวิทยาลัยระหว่างเนรเทศ ถูกก่อตั้งใน ค.ศ. 1933 ในฐานะภาคบัณฑิตศึกษาของ New School for Social Researchเพื่อเป็นที่หลบภัยของนักวิชาการนีโอมาร์กซิสม์จาก Frankfurt School ซึ่งถูกปลดจากตำแหน่งอาจารย์ผู้สอนโดยฟาสซิสต์อิตาลี หรือต้องหลบหนีจากนาซีเยอรมนี[2]

ประเพณีทางปรัชญา

เดอะนิวสคูลยังรักษาประเพณีของคณาจารย์บัณฑิตศึกษาในการสังเคราะห์แนวความคิดของปัญญาชนฝ่ายซ้ายอเมริกันเข้ากับปรัชญาเชิงวิพากษ์จากยุโรปด้วยที่มาของมหาวิทยาลัยและรากฐานอันมั่นคงภายในมหาวิทยาลัยระหว่างเนรเทศ เดอะนิวสคูล โดยเฉพาะภาควิชาปรัชญา เป็นหนึ่งในมหาวิทยาลัยไม่กี่แห่งในสหรัฐอเมริกาที่ให้โอกาสนักศึกษาได้ศึกษาในประเพณีการศึกษาปรัชญาแบบยุโรปภาคพื้นสมัยใหม่ ซึ่งรู้จักกันในชื่อ "ปรัชญาภาคพื้นทวีป" (continental philosophy)ดังนั้นมันจึงเน้นการศึกษาความคิดของ Parmenides, อริสโตเติล, Leibniz, สปิโนซา, ฮูม, คานท์, Hegel, Kierkegaard, มาร์กซ์, นีทเชอ, Husserl, Heidegger, Arendt, ฟรอยด์, Benjamin, Wittgenstein, ฟูโกต์, Derrida, Deleuze, และคณะ[3]ความคิดทฤษฎีวิพากษ์ของ Frankfurt School: Max Horkheimer, Walter Benjamin, Theodor Adorno, Herbert Marcuse, Jürgen Habermas, และคณะ ยังคงมีอิทธิพลอย่างสูงในทุกภาควิชาของมหาวิทยาลัย