ในอภิธานศัพท์ดนตรี เทมโป (อิตาลี: tempo แปลว่า time) หรือ ลีลา [1] หมายถึงความเร็วในการเล่นเครื่องดนตรี เป็นองค์ประกอบสำคัญของการประพันธ์งานดนตรี ซึ่งมีผลต่ออารมณ์ และความยากง่ายในการเล่นผลงานชิ้นนั้นๆ งานประพันธ์ดนตรีแต่ละชิ้น จะระบุเทมโปไว้ที่ตอนต้น ในปัจจุบันจะระบุเป็นค่า ครั้งต่อนาที (beats per minute ใช้ตัวย่อ BPM) หมายความว่าโน้ตแต่ละตัว จะต้องถูกเล่นด้วยเป็นจำนวนกี่ครั้งต่อนาที หากงานประพันธ์ชิ้นใดมีค่าเทมโปสูง โน้ตตัวนั้นก็จะต้องเล่นด้วยความเร็วสูงขึ้น ด้วยจำนวนครั้งมากขึ้นในหนึ่งนาทีในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ดีทริช นีโกลาส วิงเกล (1780 - 1826) นักประดิษฐ์ชาวดัตช์ได้สร้างเครื่องจับจังหวะ (metronome) ขึ้นในปี ค.ศ. 1812 และได้รับการจดสิทธิบัตรและผลิตออกวางจำหน่ายทั่วไปโดยโยฮานน์ เมลเซล [2] (1772 – 1838) วิศวกรชาวเยอรมัน และได้รับความนิยมหลังจากเบโทเฟนนำมาใช้ในการประพันธ์ดนตรีตั้งแต่ปี ค.ศ. 1817 [3][4] เพื่อช่วยเรื่องความถูกต้องในการกำหนดจังหวะดนตรี