เทรบูเชต (อังกฤษ: trebuchet; ฝรั่งเศส: trébuchet) เป็นแคทะพัลต์ (catapult) ประเภทหนึ่ง[1] ที่ใช้แขนเหวี่ยงเพื่อโยนวัตถุ เป็นเครื่องยนต์การล้อม (siege engine) ทรงพลังที่พบทั่วไปก่อนการมาถึงของดินปืนมีเทรบูเชตสองชนิดหลัก ชนิดแรกเป็นเทรบูเชตเสียดทาน หรือแมนกะเนล (mangonel) ซึ่งใช้แรงมนุษย์ในการเหวี่ยงแขน ปรากฏครั้งแรกในประเทศจีนในศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาล ต่อมาพวกอาวาร์นำไปเผยแพร่ทางตะวันตก จักรวรรดิไบแซนไทน์รับเทคโนโลยีดังกล่าวในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 6 และประเทศเพื่อนบ้านในศตวรรษต่อ ๆ มาอีกชนิดหนึ่งได้แก่ เทรบูเชตน้ำหนักถ่วง หรือเรียก เทรบูเชตสมดุล ซึ่งมีในภายหลังและมักมขนาดใหญ่กว่า ใช้น้ำหนักถ่วงเพื่อเหวี่ยงแขน ปรากฏขึ้นครั้งแรกในโลกคริสเตียนและมุสลิมแถบเมดิเตอร์เรเนียนในคริสต์ศตวรรษที่ 12 และมองโกลนำกลับไปเผยแพร่ในจีนในคริสต์ศตวรรษที่ 13