บทความนี้ใช้ระบบคริสต์ศักราช เพราะอ้างอิงคริสต์ศักราชและคริสต์ศตวรรษ หรืออย่างใดอย่างหนึ่ง
เทวสิทธิราชย์ (
อังกฤษ: Divine Right of Kings) เป็นหลักความเชื่อทางการเมืองและทางศาสนาของ
ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ว่า
พระมหากษัตริย์ไม่ทรงอยู่ภายใต้อำนาจใดภายในโลกียวิสัยเพราะทรงเป็นผู้ที่ได้รับอำนาจโดยตรงจาก
พระเจ้า ฉะนั้นพระมหากษัตริย์จึงไม่ทรงอยู่ภายใต้อำนาจของประชาชน ขุนนาง หรือสถาบันใดใดทั้งสิ้น (ทั้งนี้ผู้นับถือนิกาย
โปรแตสแตนท์ส่วนมากเชื่อว่าพระมหากษัตริย์ไม่อยู่ใต้อำนาจพระศาสนจักรอีกด้วย ส่วนผู้นับถือนิกาย
คาทอลิกถือว่าพระศาสนจักรไม่ขึ้นต่อพระมหากษัตริย์) หลักความเชื่ออันนี้เป็นนัยว่าความพยายามในการโค่นล้มราชบัลลังก์หรือความพยายามในการจำกัดสิทธิของพระมหากษัตริย์เป็นการกระทำที่ไม่ถูกต้อง และเป็นการขัดต่อพระประสงค์ของ
พระเจ้า มีผลด้านการเมืองคือทำให้ประชาชนเข้าใจว่าผู้ทำพยายามกระทำการดังกล่าวเป็นพวก
นอกรีตหลักความเชื่อนี้มีมาตั้งแต่
ยุคกลางที่กล่าวว่าพระเจ้าทรงมอบอำนาจทางโลกให้แก่
พระมหากษัตริย์ เช่นเดียวกับที่ทรงมอบอำนาจทางธรรมให้แก่สถาบันศาสนาโดยมีประมุขเป็น
พระสันตะปาปา ผู้ประพันธ์ทฤษฎีนี้คือ
ฌอง โบแดง (Jean Bodin) ผู้เขียนจากการตีความหมายของ
กฎหมายโรมัน เมื่อการขยายตัวของรัฐอิสระต่างๆ และ
การปฏิรูปศาสนาของนิกายโปรเตสแตนต์มีอิทธิพลมากขึ้น ทฤษฎี “เทวสิทธิ์” ก็กลายมาเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการสนับสนุนในการให้เหตุผลในเอกสิทธิ์ในการปกครองของพระมหากษัตริย์ทั้งในด้านการเมืองและทางด้านศาสนาทฤษฎี “เทวสิทธิ์” ที่สนับสนุนโดยสถาบันโรมันคาทอลิกมามีบทบาทสำคัญระหว่างรัชสมัยการปกครองของ
สมเด็จพระเจ้าเจมส์ที่ 1 แห่งอังกฤษ (ค.ศ. 1603–1625) และ
พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส (ค.ศ. 1643–1715) ทฤษฎี “เทวสิทธิ์” มาเริ่มลดความสำคัญลงในระหว่างสมัย
การปฏิวัติอันรุ่งโรจน์ของอังกฤษระหว่างปี ค.ศ. 1688 ถึงปี ค.ศ. 1689 นอกจากนั้นการปฏิวัติในสหรัฐอเมริกาและฝรั่งเศสในคริสต์ศตวรรษที่ 18 ก็ยิ่งทำให้ความเชื่อในปรัชญานี้หมดความหมายลงไปมากยิ่งขึ้น และเมื่อมาถึงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 ทฤษฎีนี้ก็ถูกละทิ้งโดยสิ้นเชิงความเชื่อนี้แพร่หลายใน
กลุ่มประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษ ที่เกี่ยวข้องกับการปกครองของ
ราชวงศ์ทิวดอร์และต้น
ราชวงศ์สจวตในบริเตนและคริสต์ศาสนปรัชญาของ
กลุ่มนักปรัชญาคาโรไลน์ (Caroline divines) ผู้มีอิทธิพลและมีตำแหน่งหน้าที่สูงในรัชสมัยของ
พระเจ้าเจมส์ที่ 1 พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 1 และ
สมเด็จพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2 แห่งอังกฤษสมเด็จพระเจ้าเจมส์ทรงประพันธ์หนังสือบทเรียนเทวสิทธิราชย์เป็นภาษาสกอตระหว่างปี ค.ศ. 1597 ถึงปี ค.ศ. 1598 ก่อนที่จะเสด็จขึ้นครองราชบัลลังก์อังกฤษ “
คู่มือการปกครองบาซิลิคอนโดรอน” (Basilikon Doron) ที่ทรงเขียนเป็นตำราที่ระบุหน้าที่ของพระมหากษัตริย์ที่พระเจ้าเจมส์ทรงเพื่อเป็นตำราสำหรับการสั่งสอนถึงหน้าที่แก่
เฮ็นรี เฟรดเดอริค เจ้าชายแห่งเวลส์ พระราชโอรสผู้มีพระชนมพรรษาสี่พรรษาผู้มาสิ้นพระชนม์ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ ตามความเห็นของพระองค์แล้วพระมหากษัตริย์ที่ดีต้อง: “ทราบว่าได้รับอำนาจในการปกครองประชาชนมาจากพระเจ้าในการรับผิดชอบต่อรัฐบาลซึ่งต้องรับผิดชอบ” ทฤษฎี “เทวสิทธิ์” ปรากฏในหลายวัฒนธรรมทั้งทางตะวันออกและตะวันตกที่ย้อนไปถึงสมัยของเทวกษัตริย์
กิลกาเมชผู้ครองราชย์ตั้งแต่ 2,700 ปีก่อนคริสต์ศักราช