เมนูนำทาง
เทศมณฑล
เคาน์ตีในสหราชอาณาจักร เป็นส่วนย่อยของการปกครองที่เทียบเท่ากับจังหวัดในประเทศไทย ต่างจากเทศมณฑลที่มีฐานะเป็นส่วนย่อยของรัฐเช่นในสหรัฐอเมริกา แต่ละเคาน์ตีอาจแบ่งย่อยออกเป็นอำเภอ (district) และตำบล (civil parish) ได้ตามความเหมาะสม บางเคาน์ตีที่มีประชากรหนาแน่นอาจจะจัดให้เป็นเคาน์ตีในเขตนคร (metropolitan county) ในประเทศอังกฤษมีเคาน์ตีในเขตนครทั้งสิ้น 8 แห่ง (ไม่นับนครหลวงลอนดอน) ได้แก่ เกรตเตอร์แมนเชสเตอร์ เมอร์ซีย์ไซด์ เซาท์ยอร์กเชอร์ ไทน์แอนด์เวียร์ เวสต์มิดแลนด์ และเวสต์ยอร์กเชอร์ ทั้งหมดไม่มีสภาจังหวัดปกครอง มีเฉพาะสภาอำเภอเท่านั้น[7] สภาอำเภอเหล่านี้มีหน้าที่รับผิดชอบการปกครองท้องที่ในทุก ๆ เรื่อง โดยรับมอบอำนาจจากรัฐบาลกลาง
ประเทศอังกฤษมีเคาน์ตีทั้งหมด 48 เคาน์ตี บางเคาน์ตีมีมาแต่โบราณแล้วในขณะที่บางเคาน์ตีเพิ่งเกิดสมัยหลัง[8][9] เช่น เคาน์ตีบริสตอล ซึ่งเกิดจากการยุบและแบ่งส่วนเคาน์ตีเอวอน เมื่อปี พ.ศ. 2539
นอกจากเคาน์ตีในเขตนครแล้ว ยังมีเคาน์ตีนอกเขตนคร (non-metropolitan country) ซึ่งมีประชากรเบาบางลงมาบ้าง ยกตัวอย่างเช่น เคาน์ตีคัมเบรีย ฮาร์ตฟอร์ดเชอร์ นอร์โฟล์ก นอร์แทมป์ตันเชอร์ (หรือนอร์ทแฮมป์ตันเชอร์) ออกซฟอร์ดเชอร์ ซัฟโฟล์ก เซอร์รีย์ วอร์ริกเชอร์ เวสต์ซัสเซกส์ และ วูสเตอร์เชอร์ ฯลฯ เคาน์ตีเหล่านี้แบ่งออกเป็นหลายอำเภอ โดยทั้งจังหวัดและอำเภอมีสภาประจำ ทำหน้าที่ในส่วนที่เติมเต็มซึ่งกันและกัน ดังจะได้แสดงไว้ในตาราง
เคาน์ตีบางแห่งมีเพียงอำเภอเดียว ได้แก่ บริสตอล เฮริฟอร์ดเชอร์ เกาะไวต์ (หรือไอล์ออฟไวต์ (Isle of Wight)) นอร์ทัมเบอร์แลนด์ และ รัตแลนด์ จึงทำให้เป็นเขตปกครองอิสระ (unitary authority) ไปโดยปริยาย นอกเหนือจากเขตปกครองอิสระที่ยกฐานะจากอำเภอ ทั้งนี้ เคาน์ตีแต่ละแห่งจะมีลอร์ดเลฟเทนันต์ หรือผู้ว่าราชการจังหวัด (Lord Lieutenant) ซึ่งพระมหากษัตริย์จะได้แต่งตั้งให้มาประจำทำหน้าที่ตามพิธีการสำคัญ ในส่วนของประชาชนที่อาศัยก็จะได้เลือกสมาชิกสภาท้องถิ่นและผู้บริหารท้องถิ่นขึ้นแยกต่างหากจากผู้ว่าราชการจังหวัด
บางอำเภอหรือตำบลในเคาน์ตีที่มีประชากรหนาแน่น มักถูกยกฐานะขึ้นเป็นเขตปกครองอิสระเช่นเดียวกับเคาน์ตีที่มีอำเภอเดียว โดยจะมีสถานะเป็นเทศบาลเมือง (town) หรือนคร (city) ซึ่งหากเมืองใดต้องการยกสถานะเป็นนคร จะต้องทำเรื่องทูลเกล้าฯ ถวายพระมหากษัตริย์ผ่านทางกระทรวงมหาดไทย (Home Office) หลักเกณฑ์ที่ใช้พิจารณาได้แก่ จำนวนประชากร ความสำคัญของเมือง และเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่โดดเด่น[10] ในอังกฤษเขตปกครองอิสระมักมีอำนาจแยกไปจากเคาน์ตี แต่ยังคงสังกัดอยู่ในเคาน์ตีนั้น เช่น อำเภอไบรตันแอนด์โฮฟ มีสถานะเป็นนครและเขตปกครองพิเศษในเคาน์ตีอีสต์ซัสเซกส์ (ยกฐานะเมื่อ พ.ศ. 2543) แต่ในสกอตแลนด์เขตปกครองพิเศษมักแยกเขตการบริหารออกจากเคาน์ตีต่างหาก (ยกเว้นงานทะเบียนที่ยังขึ้นตรงกับเคาน์ตี) เช่นเอดินบะระ ซึ่งเป็นนครอิสระแต่อยู่ในท้องที่ทะเบียนของเคาน์ตีมิดโลเดียน (Midlothian)
ทั้งนี้ การตระเวนตรวจตราความสงบเรียบร้อยของบ้านเมืองจะกระทำโดยตำรวจ ซึ่งจะสังกัดอยู่กับจังหวัดตำรวจ (constabulary) แยกออกไปต่างหากจากจากเคาน์ตี จังหวัดตำรวจหนึ่งอาจดูแลจังหวัดเดียวหรือหลายจังหวัดก็ได้ ยกตัวอย่างเช่น จังหวัดตำรวจแฮมป์เชอร์ (Hampshire Constabulary) มีหน้าที่ดูแลความสงบเรียบร้อยและป้องปรามอาชญากรรมในเขตเคาน์ตีแฮมป์เชอร์ (Hampshire) และเคาน์ตีเกาะไวต์ (Isle of Wight) จังหวัดตำรวจซัสเซกส์ (Sussex Police) ดูแลทั้งเคาน์ตีเวสต์ซัสเซกส์และอีสต์ซัสเซกส์ จังหวัดตำรวจเอวอนแอนด์ซัมเมอร์เซต (Avon and Somerset Constabulary) ดูแลเคาน์ตีซัมเมอร์เซต เคาน์ตีบริสตอล และบางส่วนทางตอนใต้ของเคาน์ตีกลอสเตอร์เชอร์ (Glocestershire) ส่วนจังหวัดตำรวจเดอแรม (Durham Constabulary) ดูแลเฉพาะเคาน์ตีเดอแรมเท่านั้น
ในทางปฏิบัติและในสื่อหลายแขนงไม่เว้นแม้แต่ตำราเรียน เคาน์ตีในสหราชอาณาจักรนิยมเรียกว่า แคว้น[11][12] และบางทีก็เรียก เขต[13][14] มากกว่าจะใช้ เทศมณฑล
เมนูนำทาง
เทศมณฑลใกล้เคียง
แหล่งที่มา
WikiPedia: เทศมณฑล