เนเธอร์แลนด์ของฮาพส์บวร์คกินอาณาเขตทั้งหมดของกลุ่มประเทศต่ำ (ในเนเธอร์แลนด์ เบลเยียม และลักเซมเบิร์กในปัจจุบัน) และจังหวัดนอร์ และปาดกาแลเกือบทั้งหมดในฝรั่งเศสปัจจุบัน ตั้งแต่ปีค.ศ. 1482 จนถึงค.ศ. 1581

โดยภายใต้การปกครองของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ โดยมีผู้ปกครองคือฟีลิปเลอบง ดยุกแห่งบูร์กอญระหว่างปีค.ศ. 1419-1467 จังหวัดต่างๆ ในเนเธอร์แลนด์ก็เริ่มเติบโตไปด้วยกัน ถึงแม้ว่าอดีตจะเคยอยู่ภายใต้การปกครองของทั้งอาณาจักรฝรั่งเศส และอีกส่วนภายใต้การปกครองของจักรวรรดิ ดินแดนที่เป็นรัฐบริวาร ได้แก่ ฟลานเดอร์ส อาร์ตัว และเมเคอเลิน นามูร์ ฮอลแลนด์ เซลันด์ และแอโน บราบันต์ ลิมบวร์ก และลักเซมเบิร์ก ได้ถูกปกครองแบบรัฐร่วมประมุขโดยมีกษัตริย์จากราชวงศ์วาลัว-บูร์กอญ และสภาผู้แทนราษฎร โดยมีศูนย์กลางอำนาจของราชวงศ์บูร์กอญอยู่ที่ดัชชีบราบันต์อันเป็นสถานที่ตั้งของราชสำนักในกรุงบรัสเซลส์

โอรสของดยุกฟีลิปเลอบง ชาร์ลผู้อาจหาญ (ดยุกแห่งบูร์กอญ ระหว่างปีค.ศ. 1467-1477) ยังสามารถผนวกดินแดนเกลเดอรส์ และซุทเฟิน มาครองได้และยังคาดหวังฐานันดรศักดิ์และบรรดาศักดิ์จากจักรพรรดิฟรีดริชที่ 3 ผ่านการเสกสมรสกับพระธิดา แต่ก็ล้มเหลวจึงทำให้เขาได้เริ่มก่อสงครามบูร์กอญขึ้น และสิ้นชีพลงในยุทธการน็องซี