เบวูล์ฟ (อังกฤษ: Beowulf) เป็นบทกวีมหากาพย์เกี่ยวกับวีรบุรุษยุคอังกฤษโบราณแต่งโดยผู้ประพันธ์หลายคนที่ไม่ทราบชื่อ งานวรรณกรรมภาษาแองโกลแซกซอนชิ้นนี้คาดว่าแต่งขึ้นในระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 8[1] ถึง 11 โดยมีต้นฉบับที่หลงเหลือมาถึงปัจจุบัน คาดว่าเขียนขึ้นในราวปี ค.ศ. 1010[2] มีความยาวทั้งสิ้น 3183 บรรทัด ซึ่งถือเป็นบทกวีที่มีความยาวมาก ได้รับยกย่องเป็นวรรณกรรมมหากาพย์แห่งประเทศอังกฤษ[3]เนื้อหาในบทกวี เล่าถึงวีรบุรุษชาวกีตส์คนหนึ่งชื่อ เบวูล์ฟ และการสู้รบกับศัตรูของเขาสามตัวคือ เกรนเดล มารดาของเกรนเดล และมังกร เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการรบครั้งสุดท้าย หลังจากเสียชีวิต บริวารช่วยกันฝังร่างของเขาไว้ในสุสานแห่งกีตส์แลนด์การออกเสียงภาษาอังกฤษของชื่อนี้คือ IPA: /ˈbeɪəwʊlf/ (เบ-เออ-วูล์ฟ) แต่สระ "ēo" ถือว่าเป็นสระควบ การออกเสียงจึงมักออกเพียงสองพยางค์ และเน้นน้ำหนักที่คำแรก เป็น "เบวูล์ฟ" (IPA: [ˈbeːo̯wʊɫf]).[4]