เจ้าของต้นฉบับเก่าแก่ที่สุดเท่าที่พบคือนักวิชาการในศตวรรษที่ 16 ชื่อ ลอเรนซ์ โนเวลล์ ต่อมาจึงเรียกต้นฉบับงานเขียนชุดนี้ด้วยชื่อของเขา แม้ว่าชื่อต้นฉบับอย่างเป็นทางการบันทึกไว้ว่า 'Cotton Vitellius A.XV' โดยที่พบเป็นเอกสารในความครอบครองของ โรเบิร์ต บรูซ คอตตอน ในราวกลางคริสต์ศตวรรษที่ 17 ทว่า เควิน เคียร์แนน แย้งว่า โนเวลล์น่าจะได้ต้นฉบับชุดนี้มาจาก วิลเลียม เซซิล บารอนเบอร์ลีย์ที่หนึ่ง เมื่อ ปี ค.ศ. 1563 เมื่อครั้งที่โนเวลล์ได้เป็นครูประจำตัวของ เอ็ดเวิร์ด เดอเวียร์ เอิร์ลแห่งออกซฟอร์ดคนที่ 17 ผู้อยู่ในอภิบาลของเซซิลในเวลานั้น[5]

ต้นฉบับชุดนี้ได้รับความเสียหายจากเหตุเพลิงไหม้ห้องสมุดของคอตตอนที่บ้านแอชเบอร์แนม เมื่อปี ค.ศ. 1731 จากเหตุนั้น ชิ้นส่วนของต้นฉบับนี้ก็กระจัดกระจายปะปนอยู่กับจดหมายต่าง ๆ จำนวนมาก แม้จะมีความพยายามรวบรวมต้นฉบับและป้องกันการผุสลายอย่างไรก็ดี ต้นฉบับก็เสียหายมากยิ่งขึ้น เควิน เคียร์แนน ศาสตราจารย์ด้านภาษาอังกฤษแห่งมหาวิทยาลัยเคนทักกี เป็นผู้แรกที่ใช้คอมพิวเตอร์ช่วยในการเก็บข้อมูลและรักษาเนื้อความต้นฉบับไว้ (คือโครงการ "Electronic Beowulf Project"[6]) โดยใช้เทคนิค backlight เพื่อตรวจดูตัวอักษรในบทกวีที่เลือนหายไป

เนื้อหาของบทกวีเป็นที่รู้จักแต่เพียงต้นฉบับชุดเดียวเท่านั้น ประมาณว่าเขียนขึ้นในราวปี ค.ศ. 1000 ศจ.เควิน เคียร์แนนเห็นว่าอายุของต้นฉบับนั้นเป็นอายุของฉบับคัดลอก เขาคาดว่าต้นฉบับแท้จริงน่าจะเขียนขึ้นในรัชสมัยพระเจ้าคนุตมหาราช[2] เนื้อหาในบทกวีปรากฏดังชุดที่ปัจจุบันเรียกว่า "ต้นฉบับเบวูล์ฟของโนเวลล์" (หรือฉบับหอสมุดอังกฤษ Cotton Vitellius A.xv) มีงานที่อ้างถึงต้นฉบับของโนเวลล์นี้เป็นครั้งแรกสุดในราวปี 1628 ถึง 1650 โดย Franciscus Junius คนลูก[5] แต่ส่วนผู้ครอบครองต้นฉบับที่เก่าแก่กว่าฉบับของโนเวลล์เป็นผู้ใดยังไม่อาจทราบได้[5]