เผด็จการประชาธิปไตยของปวงชน

เผด็จการประชาธิปไตยของปวงชน (จีน: 人民民主专政; พินอิน: Rénmín Mínzhǔ Zhuānzhèng) เป็นถ้อยคำของเหมาเจ๋อตง ผู้นำพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศจีน[1] ที่กล่าวไว้เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน ค.ศ. 1949 ในโอกาสครบรอบ 28 ปีของการก่อตั้งพรรคคอมมิวนิสต์ ต่อมามีการนำคำนี้ไปบัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน ทางพรรคได้ยกคำพูกนี้ดำเนินกิจการของรัฐในนามของประชาชนเหมาเจ๋อตงมีความเชื่อว่าอำนาจควรอยู่ในมือของชนชั้นกรรมกรเท่านั้น และการที่จะพิทักษ์ระบอบแบบนั้นไว้ได้ การควบคุมแบบเบ็ดเสร็จโดยพรรคคอมมิวนิสต์รวมถึงการใช้อำนาจปราบปรามฝ่ายต่อต้านถือเป็นสิ่งจำเป็น[2] ทั้งนี้เพื่อป้องกันไม่ให้รัฐบาลจีนคอมมิวนิสต์เสื่อมถอยไปสู่ระบอบเสรีประชาธิปไตย ซึ่งเหมาเรียกว่าเป็น "เผด็จการโดยชนชั้นกลาง" ระบอบเต็มไปด้วยนักการเมืองที่แสวงหาผลประโยชน์ส่วนตน ระบอบที่ขัดแย้งกับวิถีสังคมนิยมแบบคอมมิวนิสต์

ใกล้เคียง

เผด็จการทหาร เผด็จศึกยึดนิวยอร์ก เผด็จศึก พิษณุราชันย์ เผด็จศึก วรรณโชติ เผด็จการผู้ทรงคุณ เผด็จการแผ่นดินเลือด เผด็จการประชาธิปไตยของปวงชน เผด็จการเบ็ดเสร็จ เผด็จการ เผด็จการเสียงข้างมาก