เพลงชาติบราซิล (โปรตุเกส: Hino Nacional Brasileiro) เป็นเพลงที่เรียบเรียงโดย ฟรานซิสโก มานูเอล (Francisco Manuel) มีท่วงทำนองที่เป็นการสรรเสริญและปลุกใจ ซึ่งถือว่าเป็นเพลงประจำชาติก่อนที่จะได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการ ได้มีการเปลี่ยนแปลงมากมายแต่ก็มิได้ทำให้ความหมายบิดเบือนไป โดยให้มีระดับเสียงที่นุ่มนวล เดิมเรียบเรียงโดยวงออร์เคสตราของกองทัพ ได้มีการเพิ่มเติมเนื้อหา โดยเฉพาะอย่างยิ่งของในรูปแบบของ โอโซริโอ ดุ๊ค เอสตราดา (Osorio Duque Estrada) ในปี พ.ศ. 2435ประวัติความเป็นมาของเพลงชาตินี้เป็นเรื่องที่โต้เถียงกัน แต่รูปแบบที่เชื่อถือได้คือที่เรียบเรียงโดยนักเรียบเรียงเสียงประสานที่มีชื่อเสียงชาวบราซิล คือ อัลเบอร์โต นีโบมูซีโน (Alberto Nepomuceno) ซึ่งเป็นผู้เขียนในปีเดียวกัน (พ.ศ. 2384)[1] บางทีอาจเป็นช่วงสูงสุดในอาชีพของเขา ฟรานซิสโก มานูเอลได้เรียบเรียงเพลงชาติเพื่อเฉลิมฉลองการครองราชย์ของจักรพรรดิ์พระองค์ที่สองของบราซิล ซึ่งแสดงตนเป็นผู้เรียบเรียงเสียงประสานที่ยิ่งใหญ่ในงานของเขาซึ่งยังคงปลุกใจคนในชาติมาจนกระทั่งทุกวันนี้[2]คำพิพากษาฉบับที่ 15671 วันที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2465 ได้พัฒนาจากเนื้อเพลงของ โอโซริโอ ดุ๊ค เอสตราด้า ซึ่งเขียนไว้ในปี พ.ศ. 2452 ซึ่งเป็นรูปแบบแรก กฎหมายเลขที่ 259 ของวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2479 ได้ระบุให้รูปแบบของ ลีโอพอลโด ไมเกซ (Leopoldo Miguez) มากับการเล่นดนตรีของวงออเคสตร้า และรูปแบบที่เรียงเรียงโดย ร้อยโทอันโตนิโอ ปินโต จูเนียร์ (Lt. Antonio Pinto Junior) ของกองดับเพลิงกลาง ใช้เล่นกับวงโยธวาทิตด้วยคีย์ บีแฟลต และในที่สุดรูปแบบที่เขียนโดย อัลเบอร์โต นีโปมูซีโน ก็เป็นแม่แบบที่นำมาใช้ร้อง[3]: