ก่อนปี พ.ศ. 2491 ทำนองของเพลงบทหนึ่งซึ่งมีชื่อว่า "สะลามาที" (Salaamathi) ได้ใช้บรรเลงเป็นเพลงเกียรติยศในรัฐพิธีที่จัดขึ้นในพระราชวังเอทีเรโกอิลู (Etherekoilu) ซึ่งเป็นพระราชวังของสุลต่านในราชวงศ์มัลดีฟส์ ต่อมาได้มีการเล็งเห็นความจำเป็นว่าเพลงสะลามาทีนี้จะต้องมีบทสำหรับขับร้องประกอบและเปลี่ยนทำนองเพลงใหม่ จึงได้มีการมอบหมายให้มูฮัมหมัด จาเมเอล ดีดี กวีหนุ่มชาวมัลดีฟส์ เป็นผู้ประพันธ์เนื้อร้องสำหรับเพลงนี้ขึ้น

บทร้องที่จาเมเอล ดีดี ประพันธ์ขึ้นนี้ได้รับอิทธิพลจากบทกวีภาษาอูร์ดูในช่วงเวลานั้น โดยลอกเลียนรูปแบบของบทกวีภาษาดังกล่าวเป็นส่วนใหญ่ และมีการยืมศัพท์ในภาษาอาหรับมาร้อยเรียงไว้ในบทร้องดังกล่าวนี้ด้วย ส่วนทำนองของเพลงนั้น จาเมเอล ดีดี ได้นำทำนองเพลงโอลด์แลงไซน์ (Auld Lang Syne) ซึ่งเขาได้ยินจากเสียงตีเพลงบอกเวลาจากนาฬิกาของลุงของผู้ประพันธ์ มาปรับใช้กับเนื้อร้องใหม่ที่เขาแต่งขึ้น

ในช่วงพุทธทศวรรษที่ 2490 และ 2500 ชาวมัลดีฟส์ได้ตระหนักถึงความสำคัญของเพลงชาติมากขึ้น ถึงปี พ.ศ. 2515 ก่อนหน้าการเสด็จพระราชดำเนินเยือนมัลดีฟส์ของสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งสหราชอาณาจักรเพียงเล็กน้อย รัฐบาลแห่งสาธารณรัฐมัลดีฟส์ได้แต่งตั้งให้บัณฑิต วัณณกุวัตตาวาดูเก ดอน อมระเทวา มาเอสโตรชาวศรีลังกา เป็นผู้ดำเนินการประพันธ์ทำนองเพลงชาติมัลดีฟส์ขึ้นใหม่อย่างเร่งด่วน โดยคงเนื้อร้องเดิมของจาเมเอล ดีดีไว้ แต่มีการแก้ไขเพิ่มเติมเล็กน้อย โดยเน้นว่าประเทศนี้เป็นสาธารณรัฐ เนื่องจากมัลดีฟส์ได้มีการเปลี่ยนแปลงการปกครองโดยยกเลิกระบอบกษัตริย์มาตั้งแต่ พ.ศ. 2511 แล้ว เนื้อร้องและทำนองดังกล่าวนี้ได้ใช้เป็นเพลงชาติมัลดีฟส์สืบมาจนถึงปัจจุบัน โดยไม่มีการแก้ไขเพิ่มเติมแต่อย่างใดอีก