เรือนส้มแรกเริ่มสร้างกันมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1545 ที่ปาดัวในอิตาลี[6] เรือนส้มหลังแรกในสมัยแรกมิได้เป็นสิ่งก่อสร้างที่ออกแบบอย่างดี หรืออย่างวิจิตรเท่าใดนักดังเช่นในสมัยต่อมา ส่วนใหญ่แล้วก็จะเป็นเรือนที่ไม่มีระบบทำความร้อน ถ้าอากาศเย็นก็อาจจะก่อกองไฟเพื่อสร้างความอบอุ่นภายในเรือน

ในอังกฤษ นักพฤกษศาสตร์จอห์น พาร์คินสันเป็นผู้เผยแพร่เรื่องเรือนส้มแก่ผู้อ่านในหนังสือ “Paradisus in Sole” (ค.ศ. 1628) ภายใต้หัวข้อ “ต้นส้ม ” ที่ให้คำแนะนำว่าการปลูกต้นส้มอาจจะทำได้โดยการปลูกติดกับกำแพงที่ทำด้วยอิฐและคลุมเอาไว้ระหว่างฤดูหนาวด้วยแผ่นที่คลุมด้วย “cerecloth” ซึ่งเป็นผ้าที่เคลือบด้วยขี้ผึ้งคล้ายกับผ้าใบกันน้ำ (tarpaulin) ต่อมา[7] “...บ้างก็เก็บรักษาไว้ในกล่องสี่เหลี่ยมใหญ่ และยกเข้ายกออกด้วยตะขอเหล็กที่แขวนไว้ข้างๆ หรือเลื่อนไปมาบนกระถางที่มีล้อ เอาไปตั้งไว้ในบ้านหรือในระเบียงที่ปิดจากอากาศภายนอก”

การสร้างเรือนส้มมานิยมกันอย่างแพร่หลายหลังจากการยุติของสงครามแปดสิบปี ในปี ค.ศ. 1648 ประเทศที่เริ่มแนวนิยมคือฝรั่งเศส, เยอรมนี และ เนเธอร์แลนด์ ซึ่งเป็นประเทศที่มีการนำต้นไม้จากเมืองร้อน เช่น ส้ม, กล้วย และทับทิมเป็นจำนวนมากเข้ามาประเทศเพื่อนำมาปลูกเพื่อความสวยงาม