เรือนส้มที่พระราชวังเค็นซิงตัน (ค.ศ. 1761) เป็นเรือนส้มเก่าที่สุดที่ยังคงหลงเหลืออยู่ที่ออกแบบโดยเซอร์วิลเลียม เชมเบอร์ เรือนส้มนี้มีความยาวถึง 28 เมตรซึ่งทำให้เป็นเรือนส้มที่ใหญ่ที่สุดเมื่อทำการสร้าง แม้ว่าจะออกแบบให้เป็นซุ้มอาร์เคดที่ตอนปลายเป็นศาลาสำหรับต้นส้ม แต่ระดับแสงภายใต้หลังคาที่ทึบน้อยเกินกว่าที่จะปลูกส้มได้ดี

เรือนส้มที่อุทยานมารแกมในเวลส์สร้างระหว่าง ค.ศ. 1787 ถึง ค.ศ. 1793 เพื่อปลูกต้นส้ม, มะนาว และ ผลไม้ตระกูลส้มจำนวนมากที่ทอมัส แมนเซล ทาลบ็อทได้รับมา ตัวบ้านวอดวายไปกับเพลิงไหม้ แต่เรือนส้มที่มีความยาว 100 เมตรยังคงอยู่ซึ่งเป็นเรือนส้มที่ยาวที่สุดในเวลส์

เรือนส้มที่เก่าแก่ที่สุดอีกแห่งหนึ่งคือเรือนส้มที่คฤหาสน์เคนวูดในลอนดอนที่สร้างราวปี ค.ศ. 1700 ที่สร้างก่อนหน้าเรือนส้มที่คฤหาสน์มองตาคิวท์เล็กน้อย เรือนส้มอื่นที่อยู่ในความดูแลขององค์การอนุรักษ์แห่งชาติก็ได้แก่เรือนส้มอื่นที่คฤหาสน์แฮนบรีฮอลล์ในลอนดอน; คฤหาสน์อิคเวิร์ธในซัฟโฟล์คที่เป็นส่วนหนึ่งของสวนหน้าปีกที่ใช้เป็นที่พำนัก; ปราสาทเพาวิสในมอนทโกมมรีเชอร์ที่เป็นศูนย์กลางของลานหลั่นของปลายคริสต์ศตวรรษที่ 18; คฤหาสน์ซอลแทรมในเดวอนที่อาจจะออกแบบโดยโรเบิร์ต อาดัมและเรือนส้มที่บลิคคลิงในนอร์โฟล์ค[9]

เรือนส้มที่ก่อสร้างเมื่อไม่นานมานี้สร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1970 โดยวิคเตอร์ มองตากิวในสวนแบบอิตาลีที่แม็พเพอร์ทันในดอร์เซ็ท[10]