ภายหลังเดินทางกลับจากเมืองมรกตนคร เวลาประมาณห้าโมงเย็น นายประเสริฐ ผู้จัดการบริษัทไทยไวล์ดไลฟ์ ได้ตามตัวรพินทร์ ไพรวัลย์ เพื่อแจ้งให้ทราบถึงงานสำคัญของทางหน่วยงานราชการ[41]คือการกู้ซากเครื่องบิน บี 52 พร้อมระเบิดนิวเคลียร์ แต่ไม่สามารถค้นหาพบ จึงว่าจ้างรพินทร์เพื่อเป็นพรานนำทางในอัตราค่าจ้าง 1 ล้านเหรียญสหรัฐเมื่อตอบตกลงรับเป็นพรานนำทาง และเงินอีก 1 ล้านเหรียญเมื่อค้นพบสิ่งที่ต้องการ เมื่อรพินทร์ตอบรับในการเป็นพรานนำทาง และนัดหมายคณะนายจ้างชุดใหม่ให้เดินทางมาถึงหมู่บ้านหนองน้ำแห้งก่อนออกเดินทางในวันรุ่งขึ้น โดยมุ่งหน้าขึ้นเหนือสู่ซับบอนเป็นจุดหมายแรกของการเดินทาง

คณะเดินทางถึงซับบอนในช่วงเวลาใกล้ค่ำ พักแรมหนึ่งคืนและบ่ายหน้าขึ้นเหนือสู่โป่งน้ำ ไต่ไปตามสันเขาและไหล่เขาก่อนถึงโป่งน้ำร้อนในเวลาใกล้ค่ำ และพรานบุญคำพบซากคนที่ถูกเสือคาบมากินและทิ้งไว้[42] รพินทร์ช่วยปราบเสือกินคนสำเร็จ แล้วมุ่งหน้าขึ้นเหนือเยื้องไปทางทิศตะวันตก โดยตั้งใจจะให้ถึงตะเคียนทองในเวลาประมาณบ่ายสี่โมงครึ่ง แต่คณะเดินทางปะทะกับโขลงช้างที่มีไอ้งาดำเป็นจ่าโขลงในเวลาประมาณเที่ยง ลูกหาบได้รับบาดเจ็บและหยุดพักแรมหนึ่งคืน

รุ่งเช้ารพินทร์นำคณะเดินทางออกจากป่าไผ่ บ่ายหน้าสู่ตะเคียนทอง คาดว่าจะถึงตอนบ่ายกว่า ๆ[43] คณะเดินทางรับทราบจากรพินทร์ในตำแหน่งการเดินทางที่ออกนอกประเทศไทย มุ่งหน้าเข้าสู่สหภาพพม่าไปทางต้นน้ำสาละวิน[44] ถึงป่าหินในเวลาประมาณเที่ยง[45] ผ่านป่าหิน เข้าเขตตะเคียนทองในระยะทางอีกประมาณ 7 - 8 ไมล์[46] และถึงตะเคียนทองที่ปราศจากผู้คนในเวลาประมาณใกล้ค่ำ

คณะเดินทางพักที่ตะเคียนทองและพบกับเหล่าบริวารของมันตรัย รพินทร์เสียท่าถูกบริวารของมันตรัยล่อตกเหว และคณะเดินทางถูกเหล่าบริวารมันตรัยถล่มปางพักตอนกลางคืน บุญคำช่วยปฐมพยาบาลจนรพินทร์หายเป็นปกติ และออกเดินทางมุ่งหน้าทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ผ่านภูเขาหลังเต่าและเข้าเขตทางตอนใต้ของหุบหมาหอนในเวลาประมาณบ่ายโมงครึ่ง ถึงหุบหินตัด แบ่งคณะเดินทางออกเป็น 2 ฝ่ายเพื่อล่อมันตรัย และหยุดพักแรมที่เนินสักดำในเวลากลางคืน แต่พรานบุญคำและพรานจันผลัดหลงกับคณะนายจ้างคือคริสตินา กรูบิลและพันตรีเชิดวุธ ไกรรณยุทธ รพินทร์ออกติดตามค้นหาและให้คณะเดินทางที่เหลือมุ่งหน้าห้วยเสือร้องไปก่อน จนพบทั้งคู่และช่วยเหลือออกจากถ้ำและลัดเลาะสันเขาขอบของแอ่งหุบหมาหอนมุ่งหน้าห้วยเสือร้องในตอนเย็น

ออกเดินทางต่อในช่วงเวลาสาย ๆ จากห้วยเสือร้อง บ่ายหน้าสู่เขานกอินทรีทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ[47] ถึงทุ่งแฝกในเวลาประมาณบ่ายโมงและถึงที่ผาใต้ปีกนกอินทรีในตอนเช้า[48] หยุดพักหนึ่งคืน พบตัวสางห่าและไต่เลียบลงจากยอดเขานกอินทรี บ่ายหน้าขึ้นเหนือไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ[49] ถึงทางแยกลงเนินป่าสนในตอนเที่ยง[50] ตัวสางห่าหรือนาคเทวีเปิดทางให้ โดยมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกโดยเดินลงเขาตลอดจะพบสระโบกขณี คณะเดินทางหยุดพักก่อนบ่ายหน้าไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ อ้อมทะเลสาบใหญ่เข้าสู่ดงทึบ

รุ่งเช้ารพินทร์นำคณะเดินทาง บ่ายหน้าเข้าสู่เขตป่าดงดิบ โดยนำไต่เขาลงมาเป็นระยะ[51] หยุดพักตอนเที่ยงท่ามกลางป่าไม้ในยุคดึกดำบรรพ์ และออกเดินทางต่อในเวลาประมาณบ่ายโมง ผ่านทุ่งอันแห้งแล้งและหยุดพักแรมโคนต้นไทรในเวลาใกล้ค่ำ ตอนดึกที่พักของคณะเดินทางถูกบริวารของมันตรัยล้อมรอบและถูกฝูงหมาป่าถล่มที่พัก รพินทร์พาอิสซาเบล มูร์หลบหนีไปตามลำห้วยแห้งและพบรูปปั้นสิงโตมีปิกของอาณาจักรนิทรานคร และปราสาทจิตรางคนางค์ รพินทร์ขอให้คณะเดินทางทำลายเพื่อปิดปากทางเข้าออกของปราสาทจิตรางคนางค์[52] รพินทร์ต้องการย่นระยะทางในการเดินทาง มุ่งหน้าสู่เนินพระจันทร์โดยไม่ผ่านหุบเขานิลกาญจน์ หลุมอุกกาบาตและทะเลสาบมรณะและเข้าสู่เขตแดนของเมืองมรกตนคร มุ่งหน้าทิศตะวันออกเฉียงเหนือ[53] ถึงทะเลสาบมรณะทางฝั่งตะวันตกในเวลาเที่ยง ตัดทางจากทะเลสาบมรณะ อ้อมหุบเขานิลกาญจน์ ผ่านป่าหินอันแห้งแล้ง ไต่ขึ้นที่ราบสูงจนถึงขอบหน้าผาสูงในเวลาบ่ายสามโมงครึ่ง และมองเห็นเนินพระจันทร์อยู่เบื้องล่างก่อนหยุดพักหนึ่งคืน

เช้าวันรุ่งขึ้นออกเดินทางถึงทางแยกของถนนในเมืองมรกตนครในตอนเที่ยง มุ่งหน้าเดินทางถึงเมืองมรกตนครในตอนบ่าย ได้รับการต้อนรับจากอรชุนที่บริเวณหัวถนน เข้าพักที่ปราสาทรับรองด้านหน้าอุทยานในตอนเที่ยงคืน รุ่งขึ้นคณะเดินทางได้พบกับจักรราชและเครื่องบินพร้อมกับระเบิดนิวเคลียร์ และออกเดินทางจากเมืองมรกตนครในตอนเช้าของวันรุ่งขึ้น