ค่าประมาณการณ์เส้นแบ่งความยากจนของประเทศได้จาก ค่าเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักตามกลุ่มย่อยของประชากรอันได้มาจากการสำรวจครัวเรือน นิยามของเส้นแบ่งความยากจนแตกต่างกันไปในแต่ละประเทศ ในประเทศที่ร่ำรวยมากจะมีมาตรฐานที่สูงกว่าประเทศที่ยากจน ดังนั้นจึงไม่อาจเปรียบเทียบตัวเลขที่แต่ละประเทศรายงานมาได้โดยตรง

ใน ค.ศ. 2010 เส้นแบ่งความยากจนในสหรัฐอเมริกาสำหรับคนที่อายุต่ำกว่า 65 ปีคือรายได้ 11,344 ดอลลาร์สหรัฐต่อปี สำหรับครัวเรือนที่มีผู้ใหญ่สองคนและเด็กสองคนคือรายได้ 22,133 ดอลลาร์สหรัฐต่อปี[7][8] สำนักสำมะโนประชากรสหรัฐฯ เปิดเผยว่าใน ค.ศ. 2010 มีประชากรที่อยู่ใต้เส้นแบ่งความยากจนเพิ่มขึ้นเป็นร้อยละ 15.1

ในสหราชอาณาจักร สถาบัน IPPR รายงานว่า "กว่าห้าล้านคน หรือกว่าหนึ่งในห้า (ร้อยละ 23) ของลูกจ้างทั้งหมด ได้รับค่าแรงน้อยกว่า £6.67 ต่อชั่วโมงในเดือนเมษายน ค.ศ. 2006 ... ซึ่งหากทำงาน 35 ชั่วโมงต่อสัปดาห์จะได้รายได้ £9,191 ต่อปี (ก่อนหักภาษีและ National Insurance) "[9][10]

เส้นแบ่งความยากจนของทางการอินเดีย มีสองมาตรฐานสำหรับชนบทและในเมือง สำหรับผู้อยู่อาศัยในเมืองเส้นแบ่งความยากจนอยู่ที่ 538.60 รูปี (ราว 12 ดอลลาร์สหรัฐ) ต่อเดือน ในขณะที่เส้นแบ่งความยากจนในชนบทอยู่ที่ 356.35 รูปี (ราว 7.50 ดอลลาร์สหรัฐ) ต่อเดือน[11]