ถ่านหินถูกค้นพบในบริเวณนี้ใน ค.ศ. 1868 โดยวิลเลม เฮนริก เดอ เกรฟ นักธรณีวิทยาชาวดัตช์ การทำเหมืองเปิดเริ่มใน ค.ศ. 1892 หลังจากการก่อสร้างทางรถไฟ ในช่วงก่อนประกาศอิสรภาพ การผลิตถ่านหินถึงจุดสูงสุดใน ค.ศ. 1930 ที่มากกว่า 620,000 ตันต่อปี นักโทษจากชวาและสุมาตราถูกส่งมาที่เหมืองด้วยขา มือ และคอที่ล่ามโซ่ไว้ พวกเขาหลายเป็นแรงงานหลักของเหมืองนี้ การผลิตถ่านหินของเหมืองนี้สามารถเติมเต็มความต้องการทางพลังงาน 90 เปอร์เซ็นต์ของหมู่เกาะอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ (Dutch East Indies)

ใน ค.ศ. 1942-1945 เหมืองถูกควบคุมโดยญี่ปุ่น และความรุ่งเรืองของเหมืองได้เสื่อมลง ใน ค.ศ. 1945-1958 เหมืองถูกบริหารโดยคณะกรรมการการทำเหมือง และใน ค.ศ. 1958-1968 สำนักงานกิจการการทำเหมืองของรัฐ ใน ค.ศ. 1968 เหมืองกลายเป็นกองการผลิตอมบีลิน ของกิจการการทำเหมืองของรัฐ การผลิตพุ่งสุ่จุดสูงสุดใน ค.ศ. 1976 ที่ 1,201,846 ตันต่อปี[2]

จนกระทั่งใน ค.ศ. 2002 เหมืองถูกดำเนินการในฐานะเหมืองเปิด หลังจากนั้นเหมืองใต้ดินเท่านั้นที่ยังคงดำเนินการอยู่ ในเร็วๆนี้ บริษัท CNTIC ได้ลงทุน 100 ล้านดอลลาร์กับเหมืองนี้ เจ้าของเหมืองแห่งนี้คือ PT Tambang Batubara Bukit Asam (PTBA) และดำเนินการโดย China National Technology Import-Export Corporation (CNTIC) ของจีน ปัจจุบันเหมืองแห่งนี้ผลิตถ่านหินได้ประมาณ 5 แสนตันต่อปี