กว่าหนึ่งปีก่อนการพิมพ์เผยแพร่การรั่วไหลปานามาในเดือนเมษายน 2559 หนังสือพิมพ์ซึดดอยท์เชอไซทุงได้รับเอกสาร 2.6 เทระไบต์ที่เกี่ยวข้องกับมอสสัคฟอนเซคาจากแหล่งข่าวนิรนาม

ขนาดรวมของเอกสารที่รั่วนั้นใหญ่กว่าการรั่วไหลของโทรเลขภายในสหรัฐอเมริกาในปี 2553 (1.7 จิกะไบต์), การรั่วไหลระหว่างประเทศ (Offshore Leaks) ในปี 2556 (260 จิกะไบต์), การรั่วไหลลักซ์ในปี 2557 (4 จิกะไบต์) และการรั่วไหลสวิสในปี 2558 (3.3 จิกะไบต์) ข้อมูลส่วนใหญ่ประกอบด้วยอีเมล ไฟล์พีดีเอฟ ภาพถ่าย และการคัดข้อมูลจากฐานข้อมูลภายในมอสสัคฟอนเซคา ครอบคลุมระยะเวลาตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1970 ถึงฤดูใบไม้ผลิปี 2559 การรั่วไหลของเอกสารปานามาให้ข้อมูลของบริษัท 214,000 บริษัท มีแฟ้มหนึ่งแฟ้มสำหรับวิสาหกิจเปลือก (shell firm) แต่ละแห่งซึ่งบรรจุอีเมล สัญญา ใบสำเนา และเอกสารสแกน ข้อมูลที่รั่วไหลประกอบด้วยอีเมล 4,804,618 ฉบับ; ไฟล์รูปแบบฐานข้อมูล 3,047,306 ไฟล์; ไฟล์พีดีเอฟ 2,154,264 ไฟล์; ภาพ 1,17,026 ภาพ; ไฟล์ข้อความ 320,166 ไฟล์ และไฟล์ในรูปแบบอื่น ๆ อีก 2,242 ไฟล์