บทนี้เดิมเขียนด้วยภาษาฮีบรู แบ่งออกเป็น 11 วรรค

พยานต้นฉบับ

มีคำแปลเป็นภาษากรีกคอยนีที่รู้จักในชื่อเซปทัวจินต์ ทำขึ้นในช่วงไม่กี่ศตวรรษสุดท้ายก่อนคริสตกาล สำนาต้นฉบับโบราณที่หลงเหลืออยู่ของเซปทัวจินต์ ได้แก่ ฉบับวาติกัน (Codex Vaticanus; B; G {\displaystyle {\mathfrak {G}}} B; คริสต์ศตวรรษที่ 4) และฉบับอะเล็กซานเดรีย (Codex Alexandrinus; A; G {\displaystyle {\mathfrak {G}}} A; คริสต์ศตวรรษที่ 5)[11][lower-alpha 1]

หนังสือกรีกโบราณที่เรียกว่า 1 เอสดราส (Greek: Ἔσδρας Αʹ) ประกอบด้วยเนื้อหาบางส่วนของ 2 พงศาวดาร, เอสรา และเนหะมีย์ รวมอยู่ในฉบับส่วนใหญ่ของเซปทัวจินต์ และอยู่ในลำดับก่อนหนังสือเดี่ยวของเอสรา–เนหะมีย์ (ซึ่งมีชื่อในภาษากรีกว่า Ἔσδρας Βʹ) 1 เอสดราส 2:1–14 เทียบเท่ากับเอสรา 1:1–11 (พระราชกฤษฎีกาของไซรัส)[15][16]

สำเนาต้นฉบับในยุคต้นที่มีข้อความของบทนี้เป็นภาษาฮีบรูคือฉบับเลนินกราด (Leningrad Codex; ค.ศ. 1008)[17] หนังสือเอสรา-เนหะมีย์ทั้งเล่มหายไปจากฉบับอะเลปโป (Aleppo Codex) ตั้งแต่การจลาจลต่อต้านชาวยิวในอะเลปโปในปี ค.ศ. 1947[18]