บทนี้เดิมเขียนด้วยภาษาฮีบรู แบ่งออกเป็น 22 วรรคตั้งแต่ศตวรรษที่ 16

พยานต้นฉบับ

บางสำเนาต้นฉบับในยุคต้นที่มีข้อความของบทนี้เป็นภาษาฮีบรูมีลักษณะเป็นต้นฉบับเมโซเรติก (Masoretic Text) ได้แก่ ฉบับเลนินกราด (Leningrad Codex; ค.ศ. 1008)[5][lower-alpha 1]

ยังมีคำแปลเป็นภาษากรีกคอยนีที่รู้จักในชื่อเซปทัวจินต์ (ทำขึ้นในช่วงไม่กี่ศตวรรษสุดท้ายก่อนคริสตกาล) ได้แก่ ฉบับวาติกัน (Codex Vaticanus; B; G {\displaystyle {\mathfrak {G}}} B; ศตวรรษที่ 4) ฉบับซีนาย (Codex Sinaiticus; S; BHK: G {\displaystyle {\mathfrak {G}}} S; ศตวรรษที่ 4) และฉบับอะเล็กซานเดรีย (Codex Alexandrinus; A; G {\displaystyle {\mathfrak {G}}} A; ศตวรรษที่ 5)[7]