ทางหลวงในลักษณะเดียวกับเอาโทบานนี้ เริ่มสร้างขึ้นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1929 เชื่อมระหว่างนครโคโลญกับบ็อน โดยเป็นเส้นทางคู่ที่จำกัดการใช้งานเฉพาะรถยนต์ ห้ามคนเดินเท้าและรถม้า ในสมัยนั้นใช้ชื่อเรียกว่า ครัฟท์ฟาร์ทชตรัสเซอ (Kraftfahrtstraße) เปิดใช้งานครั้งแรกเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม ค.ศ. 1932 [5] ต่อมาในช่วงทศวรรษ 1940 ในยุคของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ได้มีการเร่งสร้างอย่างขนานใหญ่เป็นระยะทาง 3,736 กิโลเมตร นอกจากนี้ ฮิตเลอร์ยังยกเลิกภาษีรถยนต์เพื่อสนับสนุนอุตสาหกรรมยานยนต์ในประเทศ ตลอดจนสั่งสร้างรถยนต์ ฟ็อลคส์วาเกิน ที่ราคาถูกเท่าจักรยานยนต์ นโยบายดังกล่าวทำให้อุตสาหกรรมยานยนต์ของเยอรมันเติบโตอย่างก้าวกระโดด เกิดการจ้างแรงงานนับล้านอัตรา [6] และมีนัยทางทหารเพื่อการขนส่งเคลื่อนย้ายกองทัพได้รวดเร็วขึ้นด้วย ทางด่วนนี้ในช่วงแรกใช้ชื่อว่า ไรชส์เอาโทบาน (ยนตร์วิถีไรช์) และมีสมญาว่า ถนนของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ (die Straßen Adolf Hitlers)

ปัจจุบันโครงข่ายของเอาโทบานในเยอรมนีมีความยาวทั้งสิ้น 12,993 กิโลเมตร (ข้อมูลปี 2016) เป็นโครงข่ายถนนขนาดใหญ่เป็นอันดับที่ห้าของโลก (2012) รองจากระบบทางหลวงอินเตอร์สเตตในสหรัฐอเมริกา และระบบทางหลวงในประเทศจีน ระบบทางหลวงในประเทศแคนาดา และ มอเตอร์เวย์ของประเทศสเปน ตามลำดับ เอาโทบานในเยอรมนีได้ชื่อว่าเป็นทางหลวงสายหนึ่งที่มีอัตราการเกิดอุบัติเหตุต่ำที่สุด [7] การบำรุงรักษาเอาโทบานใช้งบประมาณสูงถึง 512,000 ยูโร/กิโลเมตร/ปี (ราว 20 ล้านบาท/กิโลเมตร/ปี)[8]