ในช่วงความขัดแย้งในไอร์แลนด์เหนือ ทหารกึ่งทหารถือว่าตนเองเป็นผู้บังคับใช้กฎหมายในพื้นที่ของตน พวกเขาใช้การยิงแขนขาเพื่อลงโทษผู้เสพยาและผู้ลวนลามเด็ก หากถือเป็นอาชญากรรมร้ายแรง เหยื่อก็ถูกยิงที่ข้อเท้าและข้อศอก ส่งผลให้มีบาดแผลถูกกระสุนปืน 6 แผล[5] ประชาชนประมาณ 2,500 คนตกเป็นเหยื่อของการโจมตีทางทหารเหล่านี้ หรือที่เรียกกันว่า "การยิงเพื่อลงโทษ" ในขณะนั้น ตลอดระยะเวลาของความขัดแย้ง ผู้ที่ถูกโจมตีมักเผชิญกับการตีตราทางสังคม[2]

กองพลน้อยแดง (Red Brigades) ซึ่งเป็นองค์กรติดอาวุธของอิตาลีใช้การยิงแขนขาเพื่อเตือนฝ่ายตรงข้าม พวกเขาใช้วิธีการลงโทษผู้คนอย่างน้อย 75 คนจนถึงเดือนธันวาคม พ.ศ. 2521[6][7]

ตำรวจบังกลาเทศ เริ่มคุกเข่าในประเทศตั้งแต่ปี 2552 เพื่อลงโทษฝ่ายค้านและป้องกันไม่ให้พวกเขาเข้าร่วมในการประท้วงต่อต้านรัฐบาล Human Rights Watch (HRW) ได้เผยแพร่รายงานเกี่ยวกับการคุกเข่าในประเทศบังคลาเทศ[8]

ในช่วงความขัดแย้งระหว่างอิสราเอลกับปาเลสไตน์ ทหารอิสราเอลถูกกล่าวหาว่าใช้การกดเข่าชาวปาเลสไตน์กว่า 100 คนอย่างเป็นระบบในฉนวนกาซาและเวสต์แบงก์ ตั้งแต่ปี 2559 โดยส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่น[9][10]