แคสเซิลบราโว ถูกจุดระเบิดเกิดขึ้นเมื่อเวลา 6:45 ของวันที่ 1 มีนาคม 1954 ตามเวลาท้องถิ่น (18:45 ของวันที่ 28 กุมภาพันธ์ GMT)[2]

เมื่อเกิดระเบิด แคสเซิลบราโว ได้ก่อให้เกิดลูกไฟขนาดใหญ่เกือบ 7 กิโลเมตร ซึ่งสามารถมองเห็นได้จาก ควาจาเลียนอะทอลล์ (Kwajalein Atoll) ซึ่งอยู่ห่างออกไปไกลถึง 400 กิโลเมตร และเมื่อผ่านไปเพียงหนึ่งนาทีเมฆรูปเห็ดก็มีความสูงถึง 14 กิโลเมตร และมีเส้นผ่านศูนย์กลางถึง 11 กิโลเมตร และในสิบนาทีหลังจากการระเบิดเมฆรูปเห็นก็ขยายตัวไปสูงถึง 40 กิโลเมตร และกว้างถึง 100 กิโลเมตร นั่นคือขยายตัวในอัตรา 100 เมตรต่อวินาที (360 กิโลเมตร/ชั่วโมง) หลังการระเบิดได้ทิ้งร่องรอยคล้ายปล่องภูเขาไฟขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 2 กิโลเมตร และลึก 76 เมตร เมฆเจือปนกัมมันตภาพรังสีได้กระจายเป็นวงกว้างกว่า 11,000 ตารางกิโลเมตร[1] เหนือมหาสมุทรแปซิฟิกซึ่งรวมทั้งเกาะเล็ก ๆ ในบริเวณใกล้เคียงเช่น รอนเกริคอะทอลล์ (Rongerik Atoll), รอนเกแลปอะทอลล์ (Rongelap Atoll) และ อูทิริคอะทอลล์ (Utirik Atoll)[3]

นอกจากนี้ หากวัดในเชิงของแรงระเบิดเปรียบเทียบกับระเบิดเทียบกับทีเอ็นที ด้วยขนาด 15 เมกะตันของ แคสเซิลบราโว จะทรงอานุภาพกว่าระเบิดที่ทิ้งที่เมืองฮิโระชิมะระหว่างช่วงท้ายสงครามโลกครั้งที่สองกว่าพันเท่า[1] แต่ระเบิดที่ทรงอานุภาพที่สุดเท่าที่ได้เกิดระเบิดขึ้นบนโลกนั้นระเบิดหลังจากแคสเซิลบราโวไปเจ็ดปีครึ่ง นั่นคือระเบิดซาร์บอมบาของสหภาพโซเวียตด้วยแรงระเบิดถึง 50 เมกะตัน การระเบิดของแคสเซิลบราโวจึงเป็นการระเบิดรุนแรงที่สุดลำดับที่ 5 จากการระเบิดของอาวุธนิวเคลียร์ทั้งหมดในประวัติศาสตร์