แจ็กสันโฮล (อังกฤษ: Jackson Hole เดิมเรียกว่า Jackson's Hole โดยกลุ่มชน "เมาน์เทนเมน") เป็นหุบเขาระหว่างเทือกเขาโกรวอนต์ (Gros Ventre; groh-VAHNT) และเทือกเขาทีตัน (Teton) ในรัฐไวโอมิงของสหรัฐ ใกล้กับชายแดนรัฐไอดาโฮ ในเทศมณฑลทีตัน (Teton County) ซึ่งเป็นเทศมณฑลที่ร่ำรวยที่สุดในสหรัฐ[1] คำว่า "โฮล" ถูกใช้โดยพรานดักสัตว์ในยุคแรก ๆ หรือกลุ่มชน "เมาน์เทนเมน" เป็นคำที่ใช้เรียกหุบเขาขนาดใหญ่ ที่ราบต่ำในหุบเขาเหล่านี้ล้อมรอบด้วยภูเขาและมีลำธารและแม่น้ำไหลผ่าน เป็นแหล่งอาศัยที่เหมาะสมของบีเวอร์และสัตว์ที่ถูกล่าสำหรับทำเสื้อขนสัตว์ พื้นที่ของแจ็กสันโฮลมีความยาว 55 ไมล์ (89 กิโลเมตร) กว้าง 6 ถึง 13 ไมล์ (10 ถึง 21 กิโลเมตร) เป็นพื้นที่ราบที่เกิดจากการทรุดตัวตามแนวดิ่งของหน้าผาสูง (graben) ซึ่งมีระดับความสูงเฉลี่ย 6,800 ฟุต (2,100 เมตร) จุดต่ำสุดอยู่ใกล้กับทิศใต้ของเขตอุทยานที่ 6,350 ฟุต (1,940 เมตร)